บทที่ 94 หมดเรี่ยวหมดแรง

ความสุขที่ได้รับอย่างมากมายท่วมท้นทำให้ฉันหมดเรี่ยวแรง ต้องทิ้งร่างลงนั่งอยู่บนปากของลุงเจสัน เพราะลิ้นร้อนของแกที่ยังค้างคาอยู่ด้านในนั้น กระตุ้นให้ฉันไม่อยากเอาโพรงออกห่างเลยสักวินาทีเดียว

ทว่าเมื่อความอยากสิ้นสุด ความละอายก็กลับมา เพราะฉันกำลังกลืนน้ำลายตัวเอง ที่บอกว่าจะไม่มีทางให้ตาแก่เจสันมาแ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ