บทที่ 19 บทไม่มีชื่อ

EP. 18

วันต่อมา กาเนสเดินทำหน้าเหนื่อยล้าเข้ามานั่งลงบนม้านั่งตัวเดียวกับบดินทร์ที่กำลังดีดกีตาร์อยู่ เธอยื่นมือไปคว้าแก้วน้ำหวานจากมือโอโซนมาดูดจนหมดแก้ว

"เป็นอะไร" เขาถามเสียงเรียบ ขมวดคิ้วมองแก้วน้ำที่เธอส่งคืนมา

"เหนื่อย ลิฟต์เสียต้องเดินลงมาตั้งแต่ชั้นห้า"

"หอบลิ้นห้อยเหมือนหมาเลยนะ" ปรินยิ้มม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ