บทที่ 184 ตื้อ

“ผมดื่มเองครับ”

“ถ้าดื่มหมดคนนี้ตาแข็งค้างไม่ต้องนอนกันพอดี” บุษบาถอนหายใจแล้วค้อนเขาที่ทำหน้าตาละห้อยน่าสงสาร

“ปกติผมก็นอนไม่หลับอยู่แล้วครับ” เขานอนไม่หลับจริงและทำงานจนฟุบคาโต้ะและไม่คิดจะออกไปดื่มดับกลุ้มเพราะเขาคิดจริงจังกับบุษบา

“งั้นไม่ต้องดื่ม เดี๋ยวฉันมานะ” บุษบามองหน้าของเขาแล้วหลบตาก่อนจะ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ