บทที่ 87 ไม่ต้องการ

“ไม่จำเป็นไปเสียทุกเรื่องหรอกค่ะ” อีตาบ้านี่ชอบพูดให้เธอใจสั่นเสียจริงๆ

“อิ๋นก็รู้นี่ว่าเรื่องไหนที่ผู้หญิงทำเองไม่ได้”

“คุณพอร์ช..”

“ครับ..” พฤทธิ์มองใบหน้าหวานแดงเรื่ออย่างพอใจเพราะยังไงผู้หญิงก็เป็นผู้หญิงอยู่วันยังค่ำ

“ถอยไปสิคะ” อรินดามองคนคุกคามเธออย่างมีชั้นเชิงแล้วถอนหายใจเพราะเขาทำให้เธอสบา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ