บทที่ 14 เธอต้องรับผิดชอบ

รสิตาไม่ใช่คนโง่ แค่นี้เธอก็รู้แล้วว่ารณกรจะไม่ทำอะไรเธอต่อ เธอจึงรีบแต่งตัวและจัดทรงผมให้เรียบร้อย

“เอ่อ...คุณ” เธอเรียกเขาอย่างไม่ค่อยมั่นใจนัก เพราะเธอไม่รู้ว่าตอนนี้เขากำลังคิดอะไรอยู่

“ออกไปซะ” เขาพูดเสียงเรียบ

“แล้ว...” เธอเม้มปากแน่นแล้วกุมมือเข้าหากัน

“อยู่บนโต๊ะ” เพราะรณกรรู้ว่ารสิตาจะพูดอะ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ