บทที่ 8 ข้อเสนอ
เมื่อรับรู้ได้ว่าคนตรงหน้าเริ่มร้องประท้วงหนักขึ้นรณกรก็ยอมผละจากปากอิ่มนั้นอย่างอ้อยอิ่ง
“คุณมันบ้า คุณกำลังละเมิดสิทธิ์ของฉัน คุณกำลังคุกคามฉัน คุณกำลังทำผิดกฏคุ้มครองแรงงาน คุณมัน...หึ่ย นี่มันครั้งที่สองแล้วนะ คุณสนุกมากหรือไง” ทันทีที่ปากเป็นอิสระ ด้วยความโกรธรสิตาก็รัวคำพูดที่เธอคิดออกในตอนนั้นใส่รณกร
“คืนนี้เธอต้องนอนกับฉัน” รณกรพูดพลางมองไปยังปากอิ่มที่ตอนนี้มันกำลังแดงเพราะฝีมือของเขา
“หา!!” รสิตาไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง
“นอนกับฉัน” รณกรยืนยันคำพูดของตัวเองอีกครั้ง
“ไม่!!” เธอปฏิเสธเสียงแข็ง
“เธอต่างหากที่บ้า มีผู้หญิงมากมายอยากชวนฉันขึ้นเตียง เธอโชคดีแค่ไหนที่ฉันเป็นคนชวน ยังจะมาเล่นตัวอีก” รณกรไม่คิดว่ารสิตาจะปฏิเสธ
“บ้ากันไปใหญ่แล้ว” รสิตาโกรธจนหน้าแดง “ฉันไม่ใช่ผู้หญิงพวกนั้นนะ ต่อให้คุณจะเป็นที่หมายปองของสาว ๆ มากมาย ก็ไม่ได้หมายความว่าคุณจะเหมารวมฉันเข้าไปในพวกสาว ๆ ที่คุณว่า อ่านปากฉันนะ ถึงคุณจะชวนให้ตายฉันก็ไม่มีทางขึ้นเตียงกับคุณเด็ด...อื้อ”
คำพูดถูกกลืนลงคอไปอีกครั้ง เพราะรสิตาลืมไปว่าขณะที่เธอกำลังเถียงกับรณกรอยู่นั้น เธอยังนั่งคร่อมอยู่บนตักของเขา รณกรจึงจูบเธออีกครั้ง แต่ครั้งนี้เขาตั้งใจจะจูบสั่งสอนเธอที่กล้าต่อปากต่อคำกับเขา
“แฮ่ก ๆ ๆ” กว่ารณกรจะปล่อยให้ปากของเธอเป็นอิสระเธอก็แทบหมดแรง ที่เธอยังทรงตัวอยู่ได้ก็เพราะรณกรกอดเอวบางนั้นไว้
“หึ” รณกรหัวเราะในลำคอ “อ่อนระทวยอยู่บนตักของฉันแบบนี้แล้ว เธอยังกล้าปฏิเสธเหรอ”
“ปล่อยนะ ถ้าคุณทำอะไรฉัน ถ้าฉันรอดไปได้ฉันจะไปร้องเรียนให้เขามาปิดคาสิโนของคุณคอยดู” ถึงจะเป็นแบบนั้นรสิตาก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะกลัวรณกรเลยสักนิด “คะ...คุณ”
นั่นแหละเธอถึงได้เงียบ เมื่อรณกรใช้มือสองข้างกดสะโพกของเธอลงไปทำให้ก้นของเธอสัมผัสกับเอ็นร้อนขนาดมหึมาของเขาที่มันพยายามผงาดขึ้นมา
รสิตารีบก้มหน้าลง อยู่ ๆ หน้าของเธอก็ร้อนผ่าวขึ้นมาเมื่อตอนนี้เจ้ามังกรยังกระตุกทักทายก้นของเธอ ท่าทางของรสิตาทำให้รณกรแทบจะหัวเราะออกมา เธอสงบเสงี่ยมแทบจะเป็นคนละคน
“ฉันมีข้อเสนอ” รณกรก้มไปกระซิบที่ข้างหูของรสิตาจนเธอต้องขนลุก
“อะ...อะไร”
“ฉันจะให้เธอแสนนึงถ้ายอมนอนกับฉัน” รณกรยื่นข้อเสนอ เพราะตอนนี้อารมณ์ของเขาถูกปลุกขึ้นมาแล้วและเป้าหมายของเขาคือหญิงสาวที่นั่งคร่อมตักของเขาอยู่ตอนนี้
“ห้าแสนฉันก็ไม่เอา” รสิตาพูดใส่หน้ารณกร “คุณไปหาผู้หญิงคนอื่นมาสนองตัณหาของคุณเถอะ...โอ๊ย”
รณกรเริ่มเหลืออด เขาโยนเธอลงจากตักด้วยความโกรธ เพราะไม่มีใครเคยปฏิเสธเขาแบบนี้
“ออกไป!!” เขาตะโกนไล่เธอทันที
“นั่นยาใส่แผล เมื่อกี้เช็ดแอลกอฮอล์ไปแล้ว อย่าลืมปิดแผลและกินยาด้วย” ก่อนออกจากห้องรสิตาก็ไม่ลืมที่จะบอกเขา เพราะนั่นคือสิ่งที่เธอตั้งใจตั้งแต่แรก
รณกรได้แต่กำหมัดแน่นผู้หญิงคนนี้เป็นใครถึงกล้าปฏิเสธเขาแบบนี้ มีใครบ้างที่เขายอมจ่ายเงินเพื่อนอนด้วย ผู้หญิงทุกคนยอมพลีกายให้เขาฟรี ๆ ทั้งนั้น
“แล้วเจอกัน...รสิตา”
หลายวันต่อมา รสิตายังคงไปทำงานปกติ เธอไม่ได้เป็นเดือดเป็นร้อนอะไรกับเรื่องที่เกิดขึ้น เพียงแต่รู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องของรณกรก็แค่นั้น เรื่องนี้กวนใจเธออยู่ตลอดเวลา ถึงแม้รณกรจะเป็นเจ้านายแต่เขาไม่มีสิทธิ์ที่จะมาทำแบบนี้กับเธอ
“เป็นอะไร” เอมิกาเดินเข้ามาถาม “เห็นเอาแต่มองไปด้านบน”
“หงุดหงิดค่ะพี่” เมื่อนึกถึงรณกรเธอก็จะหงุดหงิดทุกครั้ง เพราะเธอโตมาก็เกือบจะ 30 ปี แล้ว ยังไม่เคยเจอผู้ชายที่กล้าชวนเธอขึ้นเตียงเหมือนมาเฟียหื่นกามคนนี้เลย
“เรื่องอะไร”
“ก็เจ้าพ่อมาเฟียนั่นนะสิ บ้าอำนาจมาก”
“คุณกรทำอะไร” เธอมีท่าทีตกใจ “พี่บอกแล้วว่าถ้าไม่จำเป็นอย่าเข้าใกล้”
“ก็ไม่อยากเข้าใกล้หรอกค่ะ มันเป็นอุบัติเหตุ” รสิตาบอก
“อย่าบอกว่าโดนลากขึ้นเตียงแล้ว” เอมิกาเอามือสองข้างปิดปากตัวเอง
“คิดไปไกลแล้วพี่” รสิตารีบแย้ง เพราะเธอเองก็ไม่อยากให้เอมิกาเข้าใจอะไรผิด ๆ
“รอดมาได้ไง ปกติถ้าอยากนอนกับใครก็ไม่มีใครกล้าขัด”
นี่คือความเป็นจริงที่ใคร ๆ ต่างก็รู้ เพราะรณกรไม่เคยปล่อยให้เหยื่อรอดมาได้สักครั้ง
“ไม่รู้สิ หนูคงไม่ดึงดูดเหมือนสาว ๆ พวกนั้นมั้ง” รสิตาพูดให้เป็นเรื่องตลก เพราะเธอไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรมาลบล้างนอกจากมองว่าเธอไม่เช็กซี่พอ
“หุ่นแบบนี้” เอมิกาทำมือเป็นรูปนาฬิกาทรายตามรูปร่างของรสิตา “ไม่ดึงดูดพี่ก็ไม่รู้จะพูดว่าอะไรแล้ว”
“ช่างเถอะค่ะ อย่าไปพูดถึงเลย หนูคงพิเศษกว่าใคร ๆ ถึงรอดมาได้”
“เดี๋ยวพี่รับแขกก่อน” เอมิกาพูดจบก็เดินไปควงแขนแขกประจำที่มักจะใช้บริการเธออยู่บ่อย ๆ
รสิตามองตามหลังไป ก่อนที่เธอจะเดินกลับไปตรงเคาน์เตอร์บาร์
“อ่ะ”
ทันทีที่รสิตาเดินไปถึงจักรพงศ์ก็ยื่นบางอย่างให้เธอ เธอมองด้วยความแปลกใจก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อรู้ว่าของสิ่งนั้นคืออะไร
“เจอที่ไหนคะ”
“มีคนเอามาฝากไว้”
“ดีจัง ต่อไปก็ไม่ต้องเสียค่าปรับแล้ว”
รสิตารับป้ายชื่อมาติดไว้ เธอก็ไม่ได้เซ้าซี้ถาม เพราะเข้าใจว่าคงจะเป็นลูกค้าในร้านที่เก็บได้แล้วเอามาคืน
