บทที่ 2 คุณขิง

“คุณขิงทานอะไรมาหรือยังครับ” เขาถาม และเคลื่อนรถออกมาจากคอนโด

“ปกติขิงไม่ทานมื้อเย็นค่ะ” เธอบอกเขา ความรู้สึกตอนนี้ยังแปลก ๆ เพราะเธอกับ เขาเพิ่งจะคุยกันได้ไม่ถึงสิบวันและพูดนับคำได้ เขาเข้ามาทำงานที่นี่ได้เพียงหกเดือน และอยู่คนละแผนกกับเธอด้วย เธอยังสงสัยว่าเขาลางานได้เท่าเธอได้อย่างไรกัน เพราะเธอทำมาตั้งสามปีกว่าจะได้พักร้อนสิบสองวัน แต่ก็ได้แต่เก็บคำถามนี้ไว้ในใจ

“จากนี้ไปถึงปราณบุรีกี่ชั่วโมงคะ” คำถามแรกที่เธอถามเขาออกไป

“น่าจะไม่เกินสามชั่วโมงครึ่ง ถ้าคุณขิงเหนื่อยก็นอนหลับไปก่อนก็ได้นะครับ” เขาบอกด้วยน้ำเสียงอาทรและเป็นมิตร เธอได้แต่พยักหน้าพร้อมกับยิ้มให้

ในหัวสมองตอนนี้นึกถึงวันที่เธอได้ตกปากรับคำชวนของเขา เพราะวันนั้นที่ห้อง เบรกกลางวันของพนักงานบนชั้นของเธอ มีฮัทแฟนเก่ามานั่งจิบกาแฟอยู่ด้วย ด้วยอารมณ์โมโหและอยากประชดเขาจึงรับคำ ขิงตอบตกลงรับปากเขาไปแบบง่าย ๆ และเธอยิ่งสะใจเมื่อเห็นสายตาของฮัทที่ส่งสายตามายังเธอ

แต่เมื่อมานั่งทบทวนในวันหลังว่าจะปฏิเสธหินอย่างไร เธอก็กลัวเสียคำพูดอีกอย่าง เธอนึกคำพูดที่จะปฏิเสธไม่ออกจริง ๆ เมื่อเห็นหน้าของหินแล้ว

ชายหนุ่มเหลือบมองผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้าง ๆ นึกถึงวันที่ฝนตกหนักเขาขับรถกระป๋อง ร้าย ๆ ออกมาจากออฟฟิศฝนตกหนักทำให้เขาต้องขับรถช้า ๆ เพราะที่ปัดน้ำฝนก็เริ่มจะไปแล้ว เห็นขิงดึงฉุดกระชากลากถูกันกับฮัทที่ป้ายรถเมล์ ก่อนที่ชายหนุ่มจะถูกเธอสะบัด มือไปที่หน้าของเขาอย่างแรงจนหน้าหัน ชายหนุ่มหุนหันกลับไปขึ้นรถของตัวเองที่จอด อยู่แล้วขับพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

ขิงทรุดตัวนั่งที่ป้ายรถเมล์ตัวเปียกโชก ร้องไห้ตัวโยน เขาได้แต่จอดรถมองดูเธออยู่ห่าง ๆ รอจนเธอก้าวขึ้นรถเมล์ เขาจึงได้ออกรถกลับบ้านไป ตั้งแต่วันนั้นเขาก็พยายามเข้ามาพูดคุยกับเธอ และพอเธอพูดถึงวันพักร้อน เขาจึงเอ่ยชวนเธอมาเที่ยวด้วยกัน

เธอทอดสายตามองออกไปที่นอกหน้าต่าง ก่อนจะเอนเบาะหลับตาลง เขาแอบมอง เธอเห็นขนตายาวเป็นแพร การที่เธอแต่งหน้าอ่อน ๆ และทาด้วยลิปกลอสสีบางเบา ก็น่า มองไปอีกอย่าง

ไม่เหมือนพราวพิศที่แต่งตัวแต่งหน้ายั่วยวน เห็นแล้วเข็ดฟันกับสีปากที่แดงแจ๊ดนั้น ทุกคนในที่ทำงานต่างคิดว่าเขาคงได้แอ้มเธอแล้วแน่ ๆ เพราะไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ พราวพิศแทบจะเอาร่างกายมาเกยกับเขาตลอดเวลาที่นั่งใกล้ ๆ และที่พราวพิศหันไปสนใจฮัท เพราะฮัททำท่าสนใจ และชายหนุ่มก็คงสนองตอบด้วย แต่สำหรับหิน พราวพิศเธอไม่ใช่สเปกเพราะมีผู้หญิงแบบนี้เข้ามาในชีวิตของเขามากพออยู่แล้ว

หินไปแอบสืบมาว่าขิงกับฮัททั้งสองคนเป็นแฟนกันตั้งเจ็ดปี คงจะไปถึงขั้นไหนต่อ ไหนกันแล้วแน่ ๆ แต่พอแฟนมาเจอคนที่แปลกใหม่เสียขนาดนั้น คงทนไม่ได้และรสชาติคงจะมันกว่าเห็น ๆ

“เฮ้อ” เขาถอนหายใจออกมานึกสงสารเธอไม่น้อย

“ใกล้จะถึงแล้วนะครับคุณขิง จะเอาอะไรไหมครับ” เขาเอ่ยถามเธอเมื่อแวะเติม น้ำมันก่อนที่จะจอดที่หน้าร้านสะดวกซื้อในปั๊มในเขตปราณบุรี

เธองัวเงียตื่นขึ้นขยี้ตาก่อนจะเอนเบาะขึ้นนั่ง

“ค่ะ เดี๋ยวขิงขอซื้อของสักสองสามอย่างนะคะ” เธอบอกเขาก่อนที่จะก้าวลงจากรถ เขาเห็นเธอเดินเข้าไปในร้านขายยา ก่อนที่เขาจะดับเครื่องยนต์และเดินลงไปเข้าร้าน สะดวกซื้อใกล้ ๆ

“ฉันว่าแกน่าจะซื้อยาคุมฉุกเฉินไปด้วยนะ” เสียงต้องยังก้องกังวานอยู่ในหู “แกจะบ้าเหรอใครจะมาทำอะไรฉัน” เธออุทานออกมาด้วยความตกใจ

“แกอยากจะเป็นเหมือนฉันใช่ไหม นี่ดีนะที่พี่ปั๋งเขารักฉัน และรับผิดชอบ แต่แกไว้ใจไอ้หน้าจืดนั่นเหรอ ผู้ชายนะแกคลำ ๆ ไม่มีหางมันก็จับเสียบทั้งนั้นแหละ” เธอให้เหตุผลเพราะเจอกับตัวเองมาแล้ว

ขิงมองซ้ายมองขวาเมื่อไม่เห็นใครอยู่ข้างหลัง มีเธอและเภสัชกรที่เป็นผู้หญิงอยู่ในร้านเท่านั้นจึงบอกออกไป

“สวัสดีค่ะต้องการยาแบบไหนคะ” เภสัชกรเอ่ยถามลูกค้าสาวเมื่อเห็นเธอผลักประตู เข้ามา

“อยากได้ยาคุมฉุกเฉินน่ะค่ะ” เธอพูดออกไปแล้วหน้าแดงร้อนออกผ่าว นึกอายเภสัชกรหญิงคนนั้นเหมือนกัน เธอไม่พูดอะไรหันไปหยิบยาที่วางอยู่ด้านหลังมาแนะนำวิธีกิน แล้วยังให้เธอซื้อยาคุมแบบยี่สิบแปด เม็ดมาด้วยอีกหนึ่งแผง ขิงรีบจ่ายเงินและหยิบยาใส่ในกระเป๋าสะพายอย่างรวดเร็ว

“ฉันนี้ท่าจะบ้าไปจริง ๆ กันไว้ดีกว่าแก้ที่หลังนะยายขิง เหมือนยายต้องว่าดีกว่าเธอ คุยกับตัวเอง

เธอเข้าไปซื้อของใช้ในร้านสะดวกซื้อ ขิงเห็นหลังหินไว ๆ ว่าเขากำลังเลือกดูและ หยิบถุงยางอนามัยอยู่ เธอจึงแกล้งเลือกของใช้นานมาก และเห็นเขาเลือกซื้อเครื่องดื่ม แอลกอฮอล์หลายขวดที่วางอยู่บนชั้นด้านหลังพนักงาน เธอรอจนเขาจ่ายเงินเสร็จแล้ว เดินออกไป

“เฮ้ย... ต้องระวังตัวเยอะ ๆ แล้วไอ้ขิงเอ๊ย”