บทที่ 37 ช่างแม่งมัน

เพี้ยะ เพี้ยะ เพี้ยะ เธอตบหน้าฮัทถึงสามครั้งติดกัน

“ทำไมคะ แม่ขิงน้ำพริกถ้วยเก่าของคุณมันอร่อยจัดจ้านมากหรือไงคะ ถึงต้องกลับไปขลุกกับของเก่า ๆ ของเน่า ๆ ไม่รู้คุณหินเขาซดมันไปถึงไหน ๆ แล้ว อย่าโง่ให้มากนักเลย” เธอกระแทกเสียงใส่เขา รู้สึกเจ็บใจที่โดนเขาหักหลังและทำเธอเสียหน้าขนาดนี้

“ทำไม มึงมันบริ...