บทที่ 43 คนกันเอง

“อ้าว ก็ไปสิไว้เราค่อยคุยกัน” ลิ้นจี่รีบลุกขึ้นก่อนจะบอกให้วิจิตรารีบไปเยี่ยมหลาน

“รอเพื่อนหลานมารับ ยังไม่รู้ว่าอยู่ตึกไหน โทรขึ้นไปบอกว่ากำลังลงมา” เธอพูดจบลุกขึ้นยืนสอดสายตามองหาต้อง

“อะมาโน่นแล้ว” เธอชี้ให้เพื่อนดูหญิงสาวที่ท้องโตสักห้าหกเดือนที่กำลังเดินตรงเข้ามาที่เธอ

ต้องและปั๋งส่งยิ้มและย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ