บทที่ 54 ในวันที่สายไป

“ผมรักขิง ผมไม่อยากเสียเขาไป ผมทำอย่างนั้นไปผมไม่รู้ตัวเลยครับแม่ ผมรู้แต่ว่า ตอนนั้นอารมณ์ชั่ววูบผมโกรธ” แล้วเขาก็ร้องไห้ซบหน้าลงกับไหล่ของแม่

“แม่เข้าใจลูก ทุกคนเข้าใจฮัทนะลูกนะ อย่าโทษตัวเองแค่ไม่เป็นคดีความไม่เป็นเรื่องราวใหญ่โตกว่านี้แม่ก็ยินดีมากแล้วนะลูกนะ” เธอก็ร้องไห้ออกมาด้วยพลางลูบหัว ปล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ