บทที่ 46 ชีวิตใหม่ที่หลุนซาน

รุ่งอรุณแรกของฤดูใบไม้ผลิปีนั้น

แสงทองอ่อนสาดผ่านยอดเขาหลุนซานเหมือนผืนผ้าไหมที่ถูกคลี่ออกอย่างอ่อนโยน กลิ่นดินเปียกหลังฝนเมื่อคืนโชยแตะจมูก เสียงไก่ขันจากบ้านใกล้ ๆ ปะปนกับเสียงเด็กหัวเราะในลานกว้างด้านหน้าโรงหมอ

มู่หลินยืนอยู่ริมหน้าต่างไม้บานเก่าที่เปิดออกสู่อากาศสด นางสวมเสื้อคลุมผ้าฝ้ายสีฟ้าอ่อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ