บทที่ 5 ตอนที่ 1 ชีคเอาแต่ใจ (4)
“ยังเพคะอิสลัมบอกว่าจะพาหม่อมฉันมาพบท่านก่อน แต่ก็นับว่าโชคดีนะเพคะ เพราะถ้าหม่อมฉันกับอิสลัมมาช้ากว่านี้มีหวังท่านได้ตายเพราะเสียเลือดแน่ๆ บ้าบิ่นจริงๆ เลย”
อุรัสยาตำหนิเล็กน้อยตามประสาคนเป็นหมอ
“ผมมีเหตุผลของผมน่า และกระสุนแค่นี้ไม่สามารถทำให้คนอย่างชีคซาลซาเอลตายได้หรอก”
ด้วยความที่คิดว่าพระองค์ทรงเป็นลูกทะเลทราย และเห็นมากับตาแล้วว่าพระองค์โดนยิงแต่ยอมนั่งรอ เธอแน่ใจว่าพะองค์รอเธอกับอิสลัมมาถึง มากกว่าจะไปโรงพยาบาลซึ่งก็เป็นโรงพยาบาลของพระองค์เอง เพียงเพราะว่ากลัวข่าวการถูกลอบยิงแพร่สะพัดออกไป แต่พอคิดถึงคำพูดของอิสลัมที่ว่าชีคซาลซาเอลเป็นที่รักของชาวคูเวอร์ และแน่นอนถ้าข่าวการถูกลอบยิงกระจายออกไปไม่ใช่เฉพาะคนในวังอย่างญาติโกโหติกาเท่านั้นที่จะแตกตื่น แต่มันรวมไปถึงประชาชนทั้งคูเวอร์ที่รักและชื่นชมชีคซาลซาเอลด้วย ดังนั้นคุณหมอสาวจึงพยักหน้ารับอย่างไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ
“เพคะ เอาเป็นว่าเรื่องนั้นหม่อมฉันไม่ก้าวก่ายก็แล้วกัน ถือว่าเป็นเรื่องส่วนตัวของคนไข้ ส่วนตอนนี้ทุกอย่างก็เรียบร้อยหม่อมฉันขอให้อิสลัมไปส่งที่พักเลยแล้วกัน หรือหม่อมฉันจำเป็นต้องเข้าพบท่านชีคจารีด้วยเพคะ”
ถามอย่างสงสัย แต่ชีคซาลซาเอลส่ายพระพักตร์อย่างบอกว่าไม่จำเป็น เพราะการที่จะมีหมอมาประจำที่โรงพยาบาลไม่ใช่เรื่องที่ผู้ปกครองรัฐจะต้องรับรู้ก็ได้
“ไม่ต้องหรอก พบผมคนเดียวก็พอแล้ว”
“งั้นก็หม่อมฉันคุณหมออุรัสยาเป็นเกียรติที่ได้พบและได้มาทำงานกับท่านชีคเพคะ”
เอ่ยจบหญิงสาวก็ถอนสายบัวพร้อมกับค้อมศีรษะลงเล็กน้อยเป็นการทำความเคารพ และก็เป็นชีคซาลซาเอลที่ต้องรีบห้ามเพราะพระองค์ไม่ชอบอะไรที่เป็นทางการมากนัก
“ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้คุณ ทำตัวและพูดคุยแบบปกติเถอะ ฟังราชาศัพท์มากเอียนเหมือนกัน”
“ขอบคุณค่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวกลับที่ได้เลยใช่ไหมค่ะ ส่วนเรื่องที่ท่านไม่อยากไปล้างแผลที่โรงพยาบาล เดี๋ยวฉันจะสอนวิธิล้างแผลให้กับอิสลัมเอง ง่ายๆ ไม่ยากแค่ดูแลดีหน่อยแผลจะได้ไม่ติดเชื้อ อีกทั้งช่วงนี้ท่านก็อย่าเพิ่งทำงานอะไรมากนัก ไม่นานแผลก็น่าจะหาย”
อุรัสยากำชับในใจรู้สึกชื่นชมชีคหนุ่มอยู่ในใจที่ให้ความเป็นกันเองและไม่ถือ หรือนี่คือหนึ่งการวางตัวที่ทำให้ทุกคนหลงรักชีคหนุ่มคนนี้
“ไม่ต้องสอนหรอก เพราะผมจะให้คุณย้ายมาพักที่นี่แทน”
“ไม่ได้นะคะ ฉันมาที่นี่เพื่อมาเป็นหมอรักษาคนไข้ที่โรงพยาบาลไม่ได้มาเป็นพยาบาลส่วนตัวของท่าน ให้ฉันไปพักที่บ้านพักที่ท่านจัดให้ตอนแรกดีกว่านะคะ”
คุณหมอสาวปฏิเสธทันควัน ชนิดที่ว่าไม่ต้องคิดไตร่ตรองให้เสียเวลาเลยก็ว่าได้ เล่นเอาชีคหนุ่มชักสีพระพักตร์ออกอาการไม่พอพระทัย
“คุณได้ทำงานที่โรงพยาบาลสมใจแน่ และที่ผมให้คุณพักที่นี่ก็เพื่อช่วงที่ผมยังไม่หายดีเท่านั้น อีกอย่างคุณรู้เรื่องที่ผมโดนลอบยิง กับอิสลัมผมไม่ห่วงหรอกว่าเรื่องนี้จะเล็ดลอด แต่กับคุณ…”
ชีคหนุ่มหรี่ตามองคุณหมอสาวอย่างไม่ไว้เนื้อเชื่อใจ
“ฉันสัญญาสาบานว่าเรื่องนี้จะถูกลืมไปจากสารระบบในสมองของฉันทันทีที่ก้าวเท้าออกจากห้องนี้”
หญิงสาวยกมือขึ้นพร้อมกับให้คำมั่นแต่ชีคหนุ่มกับส่ายพระพักตร์
“มันไม่มีอะไรการันตรีเลยว่าคุณจะรักษาคำสัญญาสาบานนั่น เอาเป็นว่าคุณมาพักที่นี่ ตอนเช้าและตอนเย็นผมจะให้อิสลัมไปรับไปส่งคุณที่โรงพยาบาล”
“แต่คนอื่น…”
“คุณจะอยู่ที่นี่ในฐานะแขกคนพิเศษของผม เท่านี้ก็ไม่มีใครกล้ายุ่งกับคุณแล้วละ เอาเป็นว่าตกลงตามนี้ห้ามปฏิเสธเพราะนี่คือคำสั่ง”
เอ่ยจบร่างสูงก็เอนตัวลงนอนหันหลังให้กับคุณหมอสาวเป็นการยุติการสนทนา อุรัสยากรอกตาไปมาหันไปขอความช่วยเหลือจากอิสลัม สิ่งได้ตอบกลับคือการส่ายศีรษะ ถ้าเป็นอย่างนี้ก็แสดงว่าเธอต้องปฏิบัติตามคำสั่งของท่านชีคผู้ใจดีอย่างคำของอิสลัมที่เธอขอเปลี่ยนให้เป็นท่านชีคผู้เอาแต่ใจก็แล้วกัน
