บทที่ 2 ตอนที่ 2
ความรู้สึกผิดในใจทำให้หญิงสาวเอ่ยออกมา เพราะว่าตั้งแต่นายบัญชาผู้เป็นบิดาจากไปอย่างไม่มีวันกลับ เกดสุดากับนวลพรรณผู้เป็นแม่เลี้ยงก็รักใคร่และดูแลเอาใจใส่กันมาตลอด รวมถึงการ ‘เติมเต็ม’ ให้กันและกันด้วยความผูกพันอันซับซ้อนอ่อนไหว ดำเนินไปอย่างเร้นลับเร่าร้อน ในครอบครัวเล็กๆ ที่มีเพียงผู้หญิงสองคนอาศัยอยู่ด้วยกัน
เกดสุดายังจดจำเหตุการณ์ในครั้งนั้นได้ดี เรื่องนี้นานมาแล้วก็จริง แต่หล่อนก็ไม่เคยลืม... และคงจะไม่ลืมไปชั่วชีวิต
มันเกิดขึ้นในกลางดึกของคืนหนึ่งที่เกดสุดานอนไม่หลับ หล่อนกระสับกระส่ายด้วยความปรารถนาเร้นลับบางอย่าง เป็นอาการทางอารมณ์ความรู้สึกที่หาทางออกไม่ได้... กระทั่งนวลพรรณซึ่งเป็นแม่เลี้ยงของหล่อนเป็นคนช่วยปลดเปลื้องให้
“เกด... นอนไม่หลับหรือจ๊ะลูก”
นวลพรรณเอ่ยถามลูกสาว หล่อนเดินออกมาจากห้องนอนของตัวเองแล้วเห็นเกดสุดายังนั่งเหม่อลอยอยู่ที่ระเบียงหน้าบ้านทั้งที่เป็นเวลาควรจะหลับจะนอน
“เกดนอนไม่หลับค่ะแม่นวล”
“เป็นอะไร... ”
“บอกไม่ถูก... คืนนี้เกดขอนอนกับแม่นวลได้ไหมคะ”
“ได้สิจ๊ะ”
ครู่ต่อมาแม่เลี้ยงกับลูกเลี้ยงก็พากันเข้ามานอนร่วมห้องเดียวกันภายในห้องนอนของนวลพรรณ
“หลับหรือยังจ๊ะ... สบายใจขึ้นไหม”
นวลพรรณถามร่างบางที่นอนตะแคงกอดหมอนอยู่บนเตียง
“ค่ะ... แต่มันก็ยังนอนไม่หลับอยู่ดี”
“ถ้านอนไม่หลับ... แม่นวลมีวิธีที่จะช่วยทำให้หนูผ่อนคลายสบายเนื้อสบายตัว... รับรองว่าจะโล่งสบายไปหลายวัน”
นวลพรรณบอกพลางตะแคงกายโอบกอดเกดสุดา มือเรียวลูบไล้หนั่นสะโพกกลมกลึงตึงเต็มอยู่ภายใต้ชุดนอนบางๆ
หญิงสาวตกใจเมื่อหันกลับมามองแล้วพบว่าเรือนร่างของแม่เลี้ยงตกอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าล่อนจ้อน
“อุ๊ย... แม่นวล”
เกดสุดาจ้องมองเรือนร่างขาวผ่อง แสงจันทร์ที่สาดเข้ามาทางช่องหน้าต่างทำให้เห็นว่านวลพรรณเป็นหญิงทรงเสน่ห์ หล่อนมีรูปร่างซึ่งยังเอิบอิ่มและงดงามมาก สะโพกผายได้รูปรับกับเอวคอด เต้านมอวบใหญ่เย้ายวนเป็นทรงสวยสะดุดตา หัวนมยังเป็นสีแดงเรื่อไม่ดำคล้ำ
“แม่นวลจะทำอะไร”
เกดสุดารู้สึกตกใจ เมื่อนวลพรรณพยายามจะถอดชุดนอนของหล่อน
“ปลดปล่อยตัวเอง... อย่ากลัวอย่าเกร็ง”
เสียงปลุกปลอบอ่อนโยนทำให้ท่าทีขัดขืนของเกดสุดาอ่อนลง และด้วยสัมผัสนุ่มนวลแผ่วเบาของมือแม่เลี้ยงที่ลูบไล้สัมผัสขึ้นมากอบกุมทรวงอกแล้วบีบเบาๆ ก็ทำให้ผู้เป็นลูกสาวเคลิบเคลิ้ม ชุดนอนถูกเปลื้องออกจากเรือนร่างไปโดยไม่รู้ตัว
“แม่นวล... ยะ อย่า”
นวลพรรณเริ่มจูบหญิงสาวที่ริมฝีปาก
“ไม่... แม่นวลมาจูบปากเกดทำไมคะ”
“อย่าเกร็ง... แม่แค่อยากให้เราสองคนมีความสุข... เปิดริมฝีปากออกสิจ๊ะ... แม่นวลจะสอนวิธีจูบด้วยลิ้น... นะจ๊ะคนดี”
มีความตื่นเต้นอันประหลาดล้ำเกิดขึ้นในอารมณ์ของหญิงสาวผู้ไร้เดียงสา ทำให้เกดสุดาเปิดริมฝีปากรับเรียวลิ้นนุ่มอ่อนของแม่นวลที่ชอนไชเข้ามาไล้เลีย สุดท้ายสองแม่ลูกก็จูบตอบโต้กันพัลวัน
ตอนแรกเกดสุดาจูบอย่างเงอะงะเคอะเขินเพราะไม่เคย ทว่าไม่นานก็เริ่มตอบโต้ได้อย่างไม่เลวนัก
“อ่าห์... ”
เกดสุดาคราง ริมฝีปากบดเบียดเข้าหากันอย่างดื่มด่ำ
“เสียวใช่ไหม”
นวลพรรณลอบชำเลืองมองใบหน้าของเกดสุดา หล่อนชอบใจที่เห็นหญิงสาวออกอาการเคลิบเคลิ้ม สีหน้าซ่านสยิว นับเป็นครั้งแรกที่เกดสุดาได้เรียนรู้รสชาติจุมพิตแสนดื่มด่ำ ทั้งสองจูบกันที่ปาก... แต่กลับสร้างความเสียวซ่านแล่นร้าวไปทั่วทั้งร่างเพราะทุกอณูของลิ้นอุดมไปด้วยเส้นประสาทรับความรู้สึกมากมายมหาศาล
“อย่าเกร็งจ้ะ”
นวลพรรณกำลังสอนการใช้ลิ้น ไม่นานปลายลิ้นของสองแม่ลูกก็เกี่ยวกระหวัดรัดร้อยแลกลิ้นดูดรัวกันดื่มด่ำ
“แม่นวลเป็นเลสเบี้ยนหรือจ๊ะ”
เกดสุดาถามไม่อ้อม เมื่อริมฝีปากที่บดเคล้าเนินนานคลี่คลายออกจากกัน
“เรื่องนั้นอย่าไปสนใจเลย... จะเป็นอะไรก็ช่าง แม่นวลแค่อยากทำให้หนูมีความสุขก็เท่านั้น ผู้หญิงกับผู้หญิงก็ไม่เห็นจะเป็นไร ในยามที่มีกันสองคนแบบนี้ เรามีความสุขกันตามประสาเรา... เราช่วยเติมเต็มให้กันและกันก็ได้นี่นา”
เกดสุดาคิดว่านวลพรรณอาจจะไม่รู้มาก่อนว่าตัวเองมีความต้องการแบบเลสเบี้ยน แต่จะใช่หรือไม่ใช่?
