บทที่ 110 ตอนที่ 110 คุยสัพเพเหระตามประสาท้องชนกัน

"พี่อลัน..." เสียงสุดท้ายของหนูมุกหลังจากที่ทั้งเขาและเธอปลดปล่อยความอึดอัดที่ก่อตัวมาตลอดหลายสิบนาทีนี้ออกไปจนสิ้น หนูมุกหลับตาลงอลันรับร่างบางไว้เข้าสู่อ้อมแขนโดยทันที เมื่อเธอน่าจะสลบไปแล้วโดยที่แก่นกายเขายังอยู่ในตัวเธออลันนอนนิ่งๆ  ลูบแผ่นหลังเนียนโดยที่รอยยิ้มน่าหลงใหลยังคงอยู่บนใบหน้าคมเข้ม เ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ