บทที่ 47 อลันโอ้โลม

อลันผละออกจากใบหน้าคมเมื่อลิ้นเล็กถอยกลับเมื่อตัวเองเริ่มจะหายใจไม่ทัน ปากหยักพรมจุมพิตไล้ต่ำไปเรื่อยๆ ตั้งแต่เรียวคอขาวไล่ไปเรื่อยๆ จนมาสิ้นสุดที่ดอกไม้ตูมที่อวบอิ่มเกินตัวของสาวร่างบางคนนี้ เรียวปากหยักได้รูปของอลันเข้าครอบครองดูดเลียยอดเกสรเสียงดังจนมันชูชันข้างหนึ่ง อลันก็ย้ายไปอีกข้างอย่างไม่ต้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ