เจ็ด

เช้าวันรุ่งขึ้น ฉันรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูกขณะที่เราเช็คเอาท์ออกจากโมเต็ล เสียงอึกทึกและความโกลาหลของเมืองมันช่างน่าอึดอัดเหลือเกิน

"กลับบ้านกันเถอะ" ลีออนพูดพร้อมรอยยิ้ม

"ฉันนึกว่าคุณเห็นคนของดิเอโก้เสียอีก นั่นไม่ใช่เหตุผลที่คุณพาเรามาที่นี่เหรอคะ" ฉันถามลีออน ความสับสนฉายชัดบนใบหน้า

"ใช่ โซเฟีย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ