บทที่ 4 บทที่ 3 กลิ่นที่ใช่

วชิยอมโอนเงินให้แสนซนตามที่เธอเรียกร้องเพราะเดี๋ยวไปแจ้งความเขาขึ้นมาจะเป็นเรื่องราวใหญ่โตอีก พ่อไม่ชอบให้ขึ้นโรงพักด้วยและเขาเองก็ขยันหาเรื่องให้ปวดหัวไม่น้อย

"ว่าแต่เธอชื่ออะไรนะ"

"โห... นึกว่าพี่สุดหล่อจะไม่ถามแล้วค่ะ"

เธอมองหน้าเขาก่อนจะตีฟองในอ่างอาบน้ำ ตอนนี้เขามานั่งเฝ้าเธออาบน้ำเอาจริงก็เขินแหละแต่มีความสัมพันธ์กันแบบลึกซึ้งขนาดนั้นแล้วคงไม่มีอะไรให้อายอีก

"ลืม"

"แสนซนค่ะพี่อ่ะชื่ออะไรคะ"

"วชิ... แสนซนสมชื่อแต่ไม่น่าชื่อนี้นะน่าจะชื่อนางโจรมากกว่าปล้นเก่ง"

หญิงสาวเบ้ปากใส่ชายหนุ่มอย่างหมั่นไส้ก่อนจะถูสบู่ตามตัวและร่องรักยังคงแสบเจ็บไม่ยอมหาย แต่ว่าพอโดนน้ำอุ่นมันก็ดีขึ้นบ้างแล้ว

"ดีขึ้นมั้ย"

"ก็ดีมานิดหน่อยค่ะ พี่สุดหล่อทำแรงมากเลยอ่ะหนูเลือดออกเลยเห็นป่ะ"

"ครั้งแรกผู้หญิงเค้าก็เลือดออกกันทุกคนแหละ มีแต่เธอนั่นแหละมโนบ้าบออะไรขนาดนั้น แถมยังปล้นเงินฉันไปอีกสองหมื่น รู้มั้ยว่าสองหมื่นฉันได้สาวแจ่มๆมาตั้งสองคน"

เขาบ่นออกมาอย่างเจ็บใจที่เสียรู้เด็กอ่อนหัดคนนี้ แถมยังริอาจเป็นโจรรีดไถเงินชาวบ้านอีก แสนซนมองหน้าเขาก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย

"ก็แล้วทำไมไม่ไปเอาล่ะคะมาเอาหนูทำไม"

"ฉันแค่อยากเอาชนะเธอเฉยๆ เกิดมาไม่เคยมีผู้หญิงกล้าปฏิเสธฉันสักคน เธอเป็นคนแรกที่กล้าปฏิเสธฉัน"

"อ่อ ก็เลยได้ค่าตัวมาแพงเลย คุ้มนะเนี่ยเงินตั้งเจ็ดแสน โห...! สบายไปได้เป็นปี"

แสนซนร้องว้าวออกมาก่อนจะนั่งคำนวณเงินว่าเอาไปทำอะไรดี ค่าเทอมก็แพงหูฉี่ นี่ว่าได้ทุนเรียนฟรีแล้วนะจ่ายน้อยลงเยอะมากแต่ยังแพงสำหรับคนจนอย่างเธอ

"เหอะ...! ฉันเอาครั้งเดียวไม่ซ้ำของเก่าหรอก"

"แสดงว่าพี่วชิจะไม่ทำหนูต่อแล้วใช่มั้ย"

เขามองเธอและสำรวจทั่วตัวก่อนจะถอนหายใจออกมาเล็กน้อย สภาพของเธอคือน่าสงสารมากนะและคงเจ็บน่าดูเขาก็เลยยอมหยุดทั้งที่ตอนนี้ยังอยากอยู่เลย แต่ช่างเถอะได้แล้วจบไงเดี๋ยวค่อยไปลงกับผู้หญิงคนอื่นที่ลีลาเด็ดกว่านี้อ่ะ

"อยากเอาอยู่นะเพราะไม่คุ้มค่าเงิน แต่ก็เอาเถอะถือว่าสงสารแล้วกัน ทำบุญให้หมาแมว"

"ขอเป็นแมวแล้วกันค่ะ"

เธอยิ้มออกมาอย่างร่าเริงก่อนจะตีน้ำให้มีฟองและหัวเราะออกมาอย่างสนุก เกิดมาไม่เคยแช่อ่างจากุชชี่แพงแบบนี้ไหนๆก็ได้โอกาสขอแช่นานหน่อยแล้วกัน วชิเห็นหญิงสาวยิ้มแบบนั้นก็อดยิ้มตามไม่ได้ก่อนจะหุบยิ้มและถามตัวเองว่าเขายิ้มทำไม...

'เออ...แล้วจะยิ้มทำไมวะ'

และเวลาผ่านไปนานพักใหญ่เขาจึงลากแสนซนขึ้นมาจากน้ำเพราะเดี๋ยวจะไม่สบายแล้วจะมารีดไถเงินค่าโรงพยาบาลจากเขาอีก หญิงสาวเดินออกไปในห้องนอนนั่งลงพื้นมองชุดของตัวเองที่ทันขาดวิ่นก่อนจะทำหน้าสลดลง

"ชุดหนูฉีดขาดหมดแล้ว"

"ใส่เสื้อกันหนาวฉันไปแล้วกัน"

แสนซนลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินไปยืนตรงหน้าชายหนุ่มและแบมือไปตรงหน้าอีกครั้ง

"จ่ายค่าชุดมาเลยค่ะ"

วชิถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแสดงคิวอาร์โค้ดจากเธอก่อนจะเอ่ยถามเสียงเรียบ

"เอาเท่าไหร่"

"500บาทค่ะ"

"500ยังจะเอา เฮ้อ!"

เขาถอนหายใจออกมาก่อนจะดันตัวเธอไปนอนลงบนเตียง แสนซนเบิกตากว้างอย่างตกใจมองหน้าเขาด้วยความระแวงก่อนจะเอ่ยถามเสียงสั่น

"ไหนบอกจะไม่เอาแล้วไงคะ"

"เปลี่ยนใจล่ะ... ขี้งกแบบนี้ต้องเอาให้คุ้ม"

"ว๊ายยยยย พี่สุดหล่อ ไม่นะ...กรี๊ดดดดด"

วันต่อมา...

วชิไปส่งหญิงสาวที่หอพักของเธอ ก็เป็นหอพักทั่วไปราคาสามพันประมาณนี้แหละ ก็ไม่ได้แย่แต่ไม่รู้ว่าจะมีความปลอดภัยรึเปล่า

"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง"

"อืม... รีบไปได้ล่ะเห็นแล้วหงุดหงิด"

"รู้แล้วน่า หนูหมดประโยชน์แล้วนี่"

แสนซนเบ้ปากใส่เขาก่อนจะวิ่งลงไปจากรถ วชิพ่นลมหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะขับรถกลับไปที่บ้านแต่งตัวอาบน้ำให้เรียบร้อยและเข้ามหาวิทยาลัยเพื่อไปเรียน เขาอยู่ปีสี่เทอมแรกต้องเรียนก่อนส่วนเทอมสองก็ฝึกงานจบไม่ต้องเข้าไปแล้ว

และในช่วงบ่ายเขาดันตัวน้องมิ้งดาวคณะเข้าไปในห้องน้ำซุกไซ้ตามซอกคอก่อนจะชะงักไปเมื่อไม่รู้สึกถึงอารมณ์ทางเพศที่อยากจะร่วมรักกับเธอ

'ทำไมไม่แข็งวะ...'

เขาผละออกจากสาวสวยก่อนจะเดินออกไปจากห้องน้ำด้วยใบหน้าสงสัยในตัวเอง น้องมิ้งอ้าปากค้างอย่างตกใจที่อยู่ๆชายหนุ่มก็เทเธอเดินออกไปทันที

"พี่วชิอะไรคะ...! เดินออกมาทำไม"

"พี่ไม่มีอารมณ์อ่ะ"

เขาเอ่ยออกมาก่อนจะเดินหนีไปทันที มิ้งกำมือแน่นอยากจะกรีดร้องออกมาแต่ก็ทำไม่ได้เพราะมีคนอยู่ไม่ไกล

"ไอ้พี่วชิคนบ้า...."

เขาเดินมาถึงตึกหน้าคณะบริหารมองหาแก๊งเพื่อนสนิทว่าจะไปนั่งคุยด้วยแต่ก็ต้องชะงักไปเมื่อเจอแสนซนในชุดนักศึกษา แถมยังใส่รัดรูปกระโปรงทรงเอสั้นอีก

"แต่งตัวโป๊จังวะ"

"อ่าวพี่สุดหล่อมาตามหาหนูเหรอคะ"

"ฝันไปก่อน... ฉันมาหาเพื่อนและฉันเรียนคณะเดียวกับเธอยังไงก็ต้องมาที่นี่"

แสนซนร้องอ่อออกมาอย่างพอเข้าใจหันไปมองเพื่อนที่ไปนั่งรอไม่ไกลก็เดินตามไปทันทีไม่คุยกับเขาอีก เธอคงคิดไปเองว่าเขากำลังติดใจอยากจะได้เธออีกว่าจะรูดทรัพย์เพิ่มสักหน่อยยังไงเธอก็เสียตัวให้เขาแล้วเพราะฉะนั้นจะนอนกี่ครั้งก็นอนกับคนเดิม

"เดี๋ยว..."

"หือ...ว่าไงคะ"

แสนซนหันไปมองชายหนุ่มด้วยความสงสัยก่อนจะเบี่ยงตัวหลบเมื่อเขาขยับเข้ามาใกล้

"จะทำอะไรคะ"

"ขอดมกลิ่นหน่อยแป๊บเดียว"

"อยู่ๆมาขอดมกลิ่นลามกนะ แต่ก็ได้ค่ะอนุญาต 500บาทค่ะจ่ายมาก่อน"

เธอแบมือไปตรงหน้าชายหนุ่มด้วยรอยยิ้มน่ารักสดใส คนปกติโดนผู้ชายที่ไหนไม่รู้มานอนด้วยก็คงเครียดไม่น้อย แต่เธอเองที่สมยอมเขาเพราะได้เงินและเขาก็ไม่ได้แย่อะไรแถมยังรวยมากเลยด้วย ผิดเหรอที่เป็นคนจนแต่อยากจับคนรวยอ่ะ

"ขี้งกชะมัด..."

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโอนเงินไปให้เธอตามที่ขอ แสนซนยิ้มกว้างออกมาก่อนจะลากเขาไปยังมุมลับตาคน หญิงสาวมองซ้ายมองขวาก่อนจะเห็นว่าไม่มีใครก็ขยับเข้าไปสวมกอดเขาเอาไว้หลวมๆ

"ว่าแต่จะดมกลิ่นไปทำไมเหรอคะ..."

วชิซุกใบหน้าลงกับซอกคอขาวระหงส์สูดกลิ่นให้เต็มปอดก่อนจะใช้ริมฝีปากจูบแผ่วเบา แสนซนรู้สึกจั๊กจี้ก่อนจะขยับตัวออกแล้วเงยหน้ามองสบตากับเขา

"ให้ดมกลิ่นเฉยๆมาจูบทำไมเดี๋ยวหนูจะคิดเงินเพิ่มนะ"

"คืนนี้ไปนอนกับฉันจะเอาเท่าไหร่"

แสนซนหันขวับไปมองเขาอย่างแปลกใจ ไหนบอกว่าเอาครั้งเดียวไม่กินซ้ำไงแต่นี่เขากำลังจะซ้ำกับเธออยู่นะ

"ไหนบอกไม่กินซ้ำไงคะ"

"จะเอาเท่าไหร่อย่าถามมาก"

"สามหมื่นค่ะพี่สุดหล่อ"

แสนซนยิ้มกว้างออกมาเล็กน้อยก่อนจะกอดแขนเขาซบใบหน้าลงกับไหล่กว้าง ท่าทางจะติดใจลีลาของเธอซะแล้วล่ะมั่ง แต่เอ๊ะ... เขาเพิ่งด่าเธอว่าห่วยแตกนี่นา

"ไมมันแพงจังวะ"

"หนูเพิ่งเคยกับผู้ชายครั้งเดียวเอง ยังสดยังใหม่ก็ต้องแพงหน่อยสิคะ"

"โก่งราคาฉิบหาย คืนนี้ไปหาพี่ที่ผับYแล้วกัน รู้จักมั้ย"

"หนูต้องทำงานค่ะคงเลิกดึก"

"จะไปทำงานค่ารายวันห้าร้อยหรือจะเอาสามหมื่นเลือกเอาแล้วกัน นี่เบอร์พี่"

เขาแย่งโทรศัพท์ในมือของเธอมากดเบอร์ทิ้งไว้ให้ไม่ลืมที่จะกดโทรเข้าโทรศัพท์ของเขา และเมื่อเสร็จเรียบร้อยเขาก็คืนไปให้เธอ

"เลือกเอานะ"

"หนูต้องเลือกเงินสามหมื่นอยู่แล้วค่ะ"

"หึ... ยัยจอมโจร!"

"แสนซนค่ะ หนูมีชื่อนะ อ้าว... อะไรของเค้า"

เธอยังพูดไม่จบเขาก็เดินหนีไปทันทีไม่รอฟังเลย แสนซนทำหน้างอง้ำก่อนจะยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดีที่คืนนี้จะได้เงินเพิ่มอีกสามหมื่นบาท

"โห... นอนกับพี่สุดหล่อนี่เงินดีจัง ดีกว่าทำงานเป็นไหนๆ"