บทที่ 142 เป็นคู่ควงของฉัน

ดารินเหลือบตามองแคมป์เล็กน้อย สีหน้าของเธอดูเรียบเฉย “คุณพูดมาสิ ฉันฟังอยู่”

“ก่อนไปหน้าผาหลงน้ำครั้งที่แล้ว แวนซ์ส่งข้อความมาหาผมจริงๆ เขาบอกว่าเขาไม่สามารถเจอคุณได้เลย ก็เลยขอร้องให้ผมพาเขาไปด้วย เพื่อจัดให้พวกคุณได้เจอกัน เขาบอกกับผมว่าจะไม่ทำอะไรทั้งนั้น แค่อยากจะอธิบายกับคุณให้ชัดเจนต่อหน้า ผมก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ