บทที่ 19

เธอเพียงแค่พยักหน้าเบาๆ “อืม งั้นก็ดีแล้ว”

สุภัคเดินลงบันไดมานั่งที่โซฟา พลางพยักพเยิดให้เธอนั่งลง อันที่จริงในตอนนี้ดารินไม่อยากจะพูดอะไรกับสุภัคมากนัก เธอแค่อยากจะรีบกลับไปพักผ่อนที่ห้อง อยากอยู่เงียบๆ คนเดียว

แต่ก็ช่วยไม่ได้ เธอจึงทำได้เพียงนั่งลง

สุภัคมีรอยยิ้มบนใบหน้า เธอยื่นมือไปกุมมือของดาริน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ