บทที่ 37 ความฝันของเธอคือการเป็นนักเปียโน

“มะ...ไม่มีอะไรค่ะ” ใบหน้าของดารินแดงก่ำ หัวใจดวงน้อยเต้นรัวไม่หยุด

แคมป์เหลือบมองเธอแวบหนึ่ง มุมปากยกขึ้นเล็กน้อยแล้วหันหลังเดินออกจากห้องไป

เวลาผ่านไปสักพักใหญ่ ชายหนุ่มก็ยังไม่กลับมา ดารินเดาว่าเขาคงจะไปอาบน้ำที่ห้องอื่น แล้วทำไมเขาถึงไม่อาบที่นี่ล่ะ?

คิดไปคิดมา ดารินก็เกิดความคิดที่ค่อนข้างจะกล้...