บทที่ 34 Chapter 34 เช้าแรก

เธอมองแล้วชี้ชวนให้เขามองด้วย ลืมความขวยเขินสะเทิ้นอายไปจนหมด หากดวงหน้าหมดจด มันแผล็บ ผมเผ้ากระเซอะกระเซิงยุ่งเหยิงกลับน่ามองมากเป็นไหนๆ

“นานแล้วที่พุดไม่ได้เห็นพระอาทิตย์ขึ้นแบบนี้”

ในเมืองใหญ่ สิ่งที่เห็นคือตึกสูง อาคารพาณิชย์ รถติดเป็นแพ และผู้คนที่ต่างเร่งรีบ ทุกอย่างต้องแข่งขัน แย่งชิง แม้แ...