บทที่ 45 Chapter 45 เถื่อนก็ผัวเธอ

เฉกเช่นแสงเดือน ที่มองภาพนั้นด้วยความริษยา นังเด็กนั่นควรจะถูกเฉดหัวออกไปจากไร่ หรือไม่มันก็ต้องหนีไปเพราะความอับอาย ไม่ใช่ได้นั่งเชิดหน้าชูคอเป็นนายหญิงของไร่พฤกษ์พนา ตำแหน่งนั้นมันควรเป็นเธอต่างหาก

“บ่ายนี้จะเข้าเมือง เอาไรไหมครับลุง ไอ้พัน”

“เอ...คงไม่ล่ะครับ เพราะผมกับลุงบัติต้องไปจัดการเรื่อง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ