บทที่ 69 Chapter 69 วางยา

โรมรันขบกรามกรอด มองหน้ายิ้มๆ พิมพ์ใจ ซื่อใส ไร้เดียงสานั้นแล้ว อยากหักคอจิ้มน้ำพริกรอบที่ร้อย...

“พุดคิดแบบนี้มากกว่าค่ะ เพราะงั้นคุณเข้มจะมีใครสักกี่ร้อยคนก็มีไปเถอะ” ได้ยั่วโมโหเสร็จ พุดแก้วยิ้มหวานอีก ทำท่าจะเดินลงจากบ้าน

“อย่าขยับ” เสียงห้าวแค่นคำราม

“คะ อุ๊ย! คุณเข้ม”

โรมรันรวบร่างบางรัดแน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ