บทที่ 31 รุ่มร้อน (1)

กระวนกระวายใจจนแทบไม่มีสมาธิทำงาน...

เมื่อใจที่ยังรุ่มร้อนของแทนไทยังไม่ดับสนิท เสียงถอนหายใจจนนับครั้งไม่ถ้วนตั้งแต่เมื่อเช้ายังตอนนี้เป็นเวลาเกือบเที่ยงแล้ว เขายกมือขึ้นลูบใบหน้าก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ทำงานเดินไปที่หน้าต่าง มองตึกสูงในใจกลางเมือง ถนนหลายเส้นทางที่เต็มไปด้วยรถยนต์อัดแน่น ด้วยความรู...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ