บทที่ 6 หาฤกษ์แต่งงาน
“ขอสั้น ๆ” แทนไทย้ำอย่างใจเย็น
“มันต้องมีบทนำก่อนสิครับ” เตชินท์กล่าวพร้อมดันตัวเองลุกขึ้นจากเตียงเดินเข้ามาหาแทนไทที่จ้องด้วยสายตาไม่พอใจ
“ถ้านายจะเล่าแบบนี้ ก็ออกไปพูดข้างนอกให้จบก่อนแล้วถึงตอนสำคัญค่อยเข้ามาพูด ฉันขี้เกียจฟัง” ผู้เป็นพี่กล่าวด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
“ครับ ๆ เอาแบบสั้น ๆ ได้ใจความว่า คุณแม่เมื่อได้อ่านหนังสือพิมพ์อีกครั้งก็คิดกลุ้ม...”
“สั้น ๆ” แทนไทเน้นย้ำ
“โห ก็ได้ครับ ผมก็แค่...” เตชินท์สร้างความตื่นเต้น ครั้นเห็นสีหน้ากลัดกลุ้มของพี่ชายแล้วยิ่งรู้สึกสนุกเข้าไปอีก
แทนไทจ้องมองสายตาของน้องชายที่แสดงถึงความเจ้าเล่ห์ออกมา ใจเริ่มหวั่นๆ กลัวว่าจะเป็นเรื่องไม่อยากฟังมากที่สุด
“คุณแม่อยากให้พี่ชายแต่งงานให้เร็วที่สุดครับ” ทันทีที่ได้ยินแทนไทนิ่งเงียบพูดไม่ออกราวกับตัวเขาถูกก้อนน้ำแข็งทับไว้จนชาไปทั่วร่างกาย
ใช่คำพูดที่น้องชายเขาบอกมันได้ใจความ แต่...ชวนอึ้งสุดๆ ไปเลย !
“หมายความว่ายังไง ?” แทนไทถาม
“ก็คุณแม่กลัวพี่ชายสุดที่รักของผมเผลอใจไปรักกับผู้ชายไม้ป่าเดียวกัน ก็เลยจะให้แต่งงานซะเลยเพื่อลบข่าวแถมยังไม่ต้องกลัวว่าพี่ชายจะไปคว้าผู้ชายที่ไหนมาเป็นสะใภ้น่ะครับ” เตชินท์ร่ายยาว แต่สุดท้ายความหมายเดิมคือ ลบข่าวออกโดยการแต่งงาน !
แทนไทมองหน้าน้องชายที่ยิ้มเจ้าเล่ห์ให้อย่างมีความสุข เขาอยากจะชกสักหมัดไปที่หน้าของเตชินท์สักทีสองทีจริงๆ
“เพราะแกใช่ไหมที่แม่ต้องทำแบบนี้” ชายหนุ่มกัดฟันถาม มือแกร่ง กำหมัดแน่นเพื่อระงับอารมณ์โกรธที่อยู่ในใจ
“เปล่า คุณแม่นั่งกลุ้มใจเครียดแทบจะเป็นลม ผมก็เลยเป็นที่ปรึกษาให้น่ะ” น้ำเสียงของเตชินท์ตอบโดยไม่คิดอะไร
“ออกไปซะ” เขาออกปากไล่
เตชินท์ยิ้มรับพร้อมกับหลุดขำออกมา
“ผมหวังดีนะ ไม่อยากให้พี่ชายเดินทางผิดคิดเป็นเกย์”
แทนไทฟังคำพูดทิ้งท้ายของน้องชายที่เดินออกไปจากห้อง แต่เสียงหัวเราะก็ยังคงดังก้องอยู่ในหูเขา
“บ้าเอ๊ย !” แทนไทสบถออกมา เขาเดินมานั่งลงที่ปลายเตียงพร้อมกับถอนหายใจออกมาอย่างแรง นี่เจ้าน้องชายตัวแสบถึงกลับเสนอวิธีแบบนี้ให้แม่เลยอย่างนั้นเหรอ...เขาไม่ใช่เกย์สักหน่อย !
แต่ถึงจะบังคับให้แต่งงานยังไงก็ไม่มีทางสำเร็จเพราะจะมีผู้หญิงคนไหนยอมมาแต่งงานกับเขาล่ะ !
หลังจากที่ได้รับฟังเรื่องน่ายินดีสำหรับณัฐกฤตาตลอดระหว่างอาหารมื้อเย็น เธอแทบรับประทานอาหารไม่ลง เพราะว่าในใจอยากจะร้องกรี๊ดออกมาดัง ๆ แต่ถ้าส่งเสียงออกมาแล้วล่ะก็ท่านทั้งสองคงแปลกใจยิ่งกว่าเดิมที่เธอมีความสุขมากขนาดนี้
หญิงสาวกระโดดร้องเต้นดีใจอยู่ภายในห้องนอนสติแทบไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ใบหน้าเรียวสวยยิ้มเปิดบานจนแก้มทั้งสองข้างแทบฉีก ดวงตากลม ฝันหวานถึงเขาและงานแต่งขึ้นมาทันที...แน่นอนว่าเธอไม่เชื่อว่าเขาเป็นเกย์ ถึงจะหลงชอบผู้ชายด้วยกันอาจเป็นเพราะอารมณ์ชั่ววูบพาไป เธอจะทำให้เขากลับมาเป็นผู้ชายแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์เหมือนเดิมให้ได้ !
หญิงสาวหยิบเสื้อผ้าและเดินเข้าไปในห้องน้ำด้วยความสุข เพียงเวลาผ่านไปไม่ถึงยี่สิบนาที ณัฐกฤตาก็เดินออกมาจากห้องน้ำมายังโต๊ะเครื่องแป้งเพื่อทาครีมบำรุง เป่าผมให้แห้ง ก่อนมาที่โต๊ะทำงานขนาดกลางซึ่งตั้งอยู่มุมห้องทางด้านขวามือของเตียงนอนเธอ พร้อมกับนั่งลงก่อนจะหยิบโทรศัพท์เพื่อโทร.หาวรรณรดาให้ทราบถึงข่าวดีที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่ช้า
[อะไรกันอีกยัยขวัญ ฉันกำลังรีบทำงานส่งหัวหน้าอยู่ ไม่ว่างหรอกนะ]
“ข่าวดียัยดา ข่าวดีสำหรับฉันมาก ๆ เลย”
ณัฐกฤตาเอ่ยเสียงสั่นด้วยความดีใจ
[ข่าวอะไรของแกไว้ค่อยคุยพรุ่งนี้ไม่ได้เหรอไง ฉันจะทำงาน]
หญิงสาวยังไม่รู้สึกสะทกสะท้าน ตรงกันข้ามกลับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
“ฉันจะได้แต่งงานกับคุณแทนน่ะ”
[หา ! ว่าอะไรนะ !]
“ใช่แล้ว” หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
[แกพูดใหม่อีกทีสิ เผื่อแกนอนละเมอ]
“ไม่ใช่ ฉันยังไม่ได้นอนย่ะ เป็นเรื่องจริง”
[ไปใช้มารยาจับเขาวิธีไหนมาล่ะเนี่ย หรือแกวางยาเขาแล้วจับปล้ำ...]
“เปล่า แต่เป็นเรื่องที่เหลือเชื่อมาก” หญิงสาวตอบด้วยความเขิน
[งั้นเล่ามาให้หมดเดี๋ยวนี้นะ]
“อ้าว แกไม่ต้องทำงานแล้วหรือไง ถ้าฉันเล่าแล้วยาวนะ”
[เล่ามาเถอะ ฉันทำงานไปฟังไปได้ย่ะ]
สุดท้ายเสียงพูดคุยหัวเราะก็ดังไปทั่วห้อง เป็นเวลานานจนไม่รู้ว่าเวลาล่วงเลยผ่านไปนานแค่ไหน กว่าที่ณัฐกฤตาจะวางสายหันมามองนาฬิกาก็เกือบห้าทุ่มกว่าเข้าไปแล้ว เธอลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานเดินมาล้มนอนที่เตียงอย่างหมดแรง เหนื่อยที่ใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงหัวเราะคุยกันจนลืมดูว่าเลยเวลาเข้านอนของเธอ ในส่วนลึกของสมองเธอนั้นยังคงเน้นย้ำอยู่เสมอว่า เขาไม่ใช่เกย์ !
