บทที่ 79 ขอเริ่มต้นชีวิตใหม่

“กรี๊ดดดดด!”

เสียงของนางสะท้อนก้องในหุบเหว ก่อนจะถูกกลืนหายไปกับเสียงลมและเสียงน้ำกระแทกหินเบื้องล่าง เมิ่งเสียนพุ่งเข้าไปทันที มือของเขาคว้าได้เพียงผ้าคลุมบางส่วนที่ปลิวกลับขึ้นมาในอากาศ — ผ้าผืนนั้นมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของนางติดอยู่

เขาทรุดลงคุกเข่าที่ขอบผา หัวใจเต้นแรงจนแทบแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ มือทั้งส...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ