บทที่ 113 113

“ฮูหยิน..” เสี่ยวต้านกอดนายหญิงที่กำลังสะอื้นไห้ใจแทบขาดด้วยความสงสารสุดบรรยาย ไม่รู้จะปลอบประโลมนางให้หายโศกเศร้าได้อย่างไร “ฮูหยินอย่าร้องสิเจ้าคะ ข้าไม่รู้จะปลอบใจท่านอย่างไรแล้ว” สาวใช้สะอื้นไห้ตาม

“แค่นี้ก็พอแล้วเสี่ยวต้าน.. แค่อ้อมกอดของเจ้าก็พอ”

ห้าวันผ่านไปแล้ว แต่พระชายาสุดที่รักก็ยังทำเห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ