บทที่ 36 36
ขนกายที่นอนสงบนิ่งมาตลอดหลายสิบปีที่จำความได้ แข่งกันตั้งชันด้วยความสยิวซ่านเพราะปลายชิวหาของนางจนต้องเบี่ยงหน้าหนี แล้วยกนางขึ้นเล็กน้อย
“เจ้าทำให้ข้าประหลาดใจนัก เจ้าทำให้ข้าต้องการเจ้าอย่างที่ไม่เคยเป็นกับใครมาก่อน”
“ต้องการข้ามากเลยหรือ” นางกระหยิ่มอย่างผู้มีชัย
“ใช่”
“ข้าไม่เชื่อท่านหรอก”
...
เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ
บท
1. บทที่ 1 1
2. บทที่ 2 2
3. บทที่ 3 3
4. บทที่ 4 4
5. บทที่ 5 5
6. บทที่ 6 6
7. บทที่ 7 7
8. บทที่ 8 8
9. บทที่ 9 9
10. บทที่ 10 10
11. บทที่ 11 11
12. บทที่ 12 12
13. บทที่ 13 13
14. บทที่ 14 14
15. บทที่ 15 15
16. บทที่ 16 16
17. บทที่ 17 17
18. บทที่ 18 18
19. บทที่ 19 19
20. บทที่ 20 20
21. บทที่ 21 21
22. บทที่ 22 22
23. บทที่ 23 23
24. บทที่ 24 24
25. บทที่ 25 25
26. บทที่ 26 26
27. บทที่ 27 27
28. บทที่ 28 28
29. บทที่ 29 29
30. บทที่ 30 30
31. บทที่ 31 31
32. บทที่ 32 32
33. บทที่ 33 33
34. บทที่ 34 34
35. บทที่ 35 35
36. บทที่ 36 36
37. บทที่ 37 37
38. บทที่ 38 38
39. บทที่ 39 39
40. บทที่ 40 40
ย่อ
ขยาย
