บทที่ 37 37

ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งฮึกเหิม ยิ่งฮึกเหิมก็ยิ่งขยับสะโพกหนักหน่วง พอยิ่งหนักหน่วงเสียงร้องครวญครางของนางก็ยิ่งกระเส่า พอนางยิ่งกระเส่าเขาก็ยิ่งคลั่ง จึงจับนางพลิกแพลงหลากลีลาให้สมกับความเร่าร้อน กว่าเกมเสน่หาจะจบลงได้ก็กินเวลาไปกว่าหนึ่งชั่วยาม

ทั้งสองออกจากเรือนริมน้ำได้ก็เป็นเวลายามซื่อ เขาโอบไหล่พานาง...