บทที่ 41 41

แม่ทัพใหญ่เกาหรงซานมองแผ่นหลังที่ตั้งตรงอยู่ด้านหน้าแล้วเผลอคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อย ตอนนี้นางก็นั่งหน้าเชิดหลังตรงได้อยู่หรอก แต่อีกสักพักนางจะต้องรู้สึกปวดเมื่อยเพราะการเกร็งเป็นแน่แท้

แต่ก็รู้ว่าพูดไปนางก็ไม่ทำตามง่ายๆ จึงกระทุ้งเท้าใส่ท้องม้าให้มันเริ่มวิ่งแทนการเดินเหยาะๆ เพราะเห็นว่าพ้นจากเขตชุมช...