บทที่ 42 42

มือเล็กตีมือใหญ่ที่ซุกซนขึ้นเรื่อยๆ ของเขา “อย่ามาทำรุ่มร่ามกับข้านะ ข้าไม่หลงกลท่านหรอก”

“ถ้าอย่างนั้นก็รีบไปอาบน้ำกันดีกว่า” พูดจบก็อุ้มร่างระหงไปยังห้องอาบน้ำทันทีโดยไม่สนใจอาการขัดขืนของนาง

“ปล่อยข้านะคนบ้า ข้าไม่อาบกับท่านหรอกนะ”

“เจ้าเสียงดังแบบนี้อยากให้คนในโรงเตี๊ยมได้ยินสินะ”

“ท่านอ๋อง!...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ