บทที่ 49 49

“แต่ข้างนอกมันหนาว เจ้าอาจจะป่วยเอาได้”

“ให้ข้าไปกับท่านนะหรงซาน” นางโผเข้าหาเขาแล้วกอดไว้แน่น “ข้ากลัว”

คำพูดของนางกัดเซาะหัวใจที่เคยแข็งกระด้างจนอ่อนปวกเปียกเหมือนก้อนเต้าหู้ เขาไม่ตอบรับเพียงแต่กอดนางไว้แล้วมองพื้นที่รอบๆ ในห้องครัว

“ถ้าอย่างนั้นข้าจะฝังผู้เฒ่าไว้ตรงนั้นก็แล้วกัน” ถึงอย่างไรเข...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ