บทที่ 10 บทที่ 10.

“โอ๊ะ ไข่มุกจ๋า...เจ็บนิดเดียวคนดี”

ไอศูรย์ปลอบโยนหญิงสาวทั้งพยายามจะหักห้ามความต้องการที่พลุ่งพล่านของตนไว้แม้ความคับแน่นบีบรัดจนแทบหายใจไม่ออก แต่ไม่ได้ทำให้เขาหยุดที่จะรักเธอ

มาถึงขนาดนี้แล้วเขาไม่มีทางหยุดแน่นอน ชายหนุ่มเริ่มเล้าโลมร่างสาวอีกครั้ง ริมฝีปากหยักสวยราวสตรีนั้นเลาะเล็มเก็บเกี่ยวคว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ