บทที่ 22 บทที่ 22.

“กรี๊ดดดด!” มุกรวีกรีดร้องอย่างตกใจเมื่ออยู่ๆ แสงสว่างของสายฟ้าก็ส่องวาบลอดม่านเข้ามาในบ้านที่มืดสนิทเพราะเธอยังไม่ทันได้เปิดไฟ และเสียงกึกก้องที่คะนองไปทั้งฟ้าทำเธอร้องไห้ออกมาอย่างเสียขวัญร่างบางสั่นระริกอยู่กลางห้องรับแขกเล็กๆ และต้องตกใจมากขึ้นเมื่ออยู่ๆ ไฟก็สว่างพรึบขึ้นทั้งบ้าน และคนที่ปรากฏตั...