บทที่ 27 บทที่ 27.

เสียงเล็กแหลมแสบแก้วหูเงียบไปพร้อมกับเสียงอึกอักของไอศิยาเมื่อเคียงภูกระแทกปากหนาของตนลงไปบนกลีบปากบางสีเรื่อของคนตรงหน้าอย่างลงทัณฑ์ จนรับรู้ได้ถึงความเค็มปะแล่มของเลือดที่คละเคล้ากันในโพรงปากอิ่ม  ลิ้นหนากวาดต้นดูดดึงลิ้นเล็กอย่างบ้าคลั่งบดขยี้ริมฝีปากบอบบางอย่างดุเดือดด้วยโทสะที่อยากลงโทษสาวน้อยแ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ