บทที่ 5 บทที่ 5.

หลังจากที่มาถึงเชียงรายในวันแรกเธอก็ต้องเสียจูบแรกให้ไอศูรย์ไปโดยที่ไม่ทันตั้งตัวซ้ำเพิ่งรู้ตัวว่าทั้งหมดนั้นเป็นแผนของเขา แล้วเธอก็ไม่ได้ทำหน้าที่ในส่วนงานที่เขาบอกในครั้งแรกก่อนที่จะมา แต่เธอต้องทำหน้าที่เลขาส่วนตัวของไอศูรย์อย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยงเพราะไม่ว่าจะสรรหาเลขากี่คนต่อกี่คนมาให้เขาสัมภาษณ์ก็ไม่มีใครถูกใจเจ้านายช่างเลือก ซ้ำเขายังเอาแต่ใจและคอยแต่จะหาโอกาสทำให้เธอหวั่นไหววาบหวามไปกับเขาทั้งยังชอบแอบจูบเธออยู่ร่ำไป คอยกะเกณฑ์ไม่ว่าจะไปไหนจะต้องมีเขาและเหล่าบอดีการ์ดหน้าเข้มประกบเสมอๆ จนบางครั้งมุกรวีก็ทั้งอึดอัดและอับอาย เมื่อไอศูรย์ทำเหมือนว่าเธอคือผู้หญิงของเขา และตอนนี้ไอศูรย์ก็แสดงออกชัดเจนว่าไม่ได้อยากให้เธอเป็นเลขาส่วนตัวของเขาอย่างเดียวอีกต่อไป

ทำไมคนอย่างไอศูรย์ถึงได้สนใจเธอนะ... มุกรวีคิดฉุนๆ ทั้งดีใจลึกๆ และหวั่นใจว่าเขาแค่เพียงเย้าเธอเล่นๆ ประสาคาสโนว่าหนุ่มเนื้อหอม... หญิงสาวมองเขาตาเขียวหากแต่ก็มองใบหน้าหล่อเหลานั้นได้ไม่นานเพราะประกายตาพราวระยับนั่นคอยแต่จะทำให้เธอสั่นหวิวไปทั้งใจทั้งกาย

“ไม่นี่.. ผมไม่ได้หลอก แต่เอาจริง ผมก็บอกคุณตั้งแต่ครั้งแรกที่มาถึงเชียงรายแล้วนี่มุกรวีว่าผมต้องการอะไร”

“แต่ดิฉันต้องการมาทำงานจริงๆ ไม่ได้ต้องการเป็นนางบำเรอหรือเมียเก็บของใครนะคะ หากไม่ได้เป็นอย่างนั้น ดิฉันก็จะกลับหรือไม่ก็ขอลาออกเลยค่ะ” บอกเขาอย่างตัดสินใจได้แล้ว หากจะถูกไล่ออกเธอก็ยินดีจะชิงลาออกเสียก่อนเลยดีกว่าๆ มาเป็นขี้ปากชาวบ้านอีกทั้งที่นี่ก็มีคนรู้จักอยู่พอสมควร เธอไม่อยากให้คนในครอบครัวมารับรู้เรื่องนี้

“ก็เอาสิ ลาออกได้ตอนนี้เลย ดีเสียอีกผมจะได้ไม่ต้องขึ้นชื่อว่าเป็นสมภารกินไก่วัด” เขาพูดหน้าตาเฉยซ้ำยังถือวิสาสะรั้งเธอให้เข้าไปใกล้ๆ แม้หญิงสาวจะขืนกายไว้อย่างไรก็ไม่อาจจะทานทัดแรงจากชายหนุ่มได้

“นี่คุณ อย่านะ จะทำอะไร”

“ก็ทำอย่างที่เราเคยทำกันไง จูบกัน..”

“ไม่นะ อย่านะคุณไอศูรย์ ฉันไม่ยอมเป็นผู้หญิงของคุณหรอก คุณจะมาทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะคะ”

“ทำไมจะไม่ได้ หากผมอยากได้อะไร ไม่มีที่จะไม่ได้” ไอศูรย์พูดอย่างหยิ่งยโสจนน่าหมั่นไส้ และมุกรวีก็อดไม่ได้ที่จะทุบอกกว้างแรงๆ ทั้งหมั่นไส้และเพื่อให้ตนเองหลุดออกจากอ้อมแขนแข็งแรง เอาอีกแล้วเขาฉวยโอกาสกับเธอแบบหน้าด้านๆ แบบนี้อีกแล้ว และทุกครั้งมันยิ่งทำให้เธอหวั่นไหว ยิ่งเขาเข้าใกล้มากเท่าไหร่หัวใจของเธอก็เริ่มเอนเอียงเข้าหาเขามาขึ้นเท่านั้น

“คนบ้า หน้าด้านที่สุ...อุ๊บ...”เสียงทันทานหายลงลำคอเมื่อไอศูรย์ปิดปากช่างต่อต้านนั้นด้วยริมฝีปากหยักสวยของเขา ลิ้นร้อนผ่าวฉกชิมเรียวลิ้นอ่อนเดียงสาอย่างเร่าร้อน เขาจูบเธออย่างเอาเป็นเอาตายเหมือนว่าไม่เคยจูบใครมาก่อน ทั้งออดอ้อนและเอาแต่ใจ สุดท้ายหญิงสาวก็โอนอ่อนผ่อนตามตอบสนองจุมพิตเร่าร้อนนั่นอย่างกล้าๆ กลัวๆ แต่ก็ทำให้ชายหนุ่มพอใจนักมือหนาลูบไล้เรือนกายอรชรอย่างอ่อนโยน หลงใหลไปกับผิวเนื้อเนียนละมุนมือจนคนตัวโตไม่อยากจะทำเพียงแค่จูบ...

“พะ พอแล้ว ปละ ปล่อยไข่มุกนะคะ”

มุกรวีตัวสั่นปากสั่นห้ามปรามเขา เมื่อริมฝีปากร้ายกาจนั้นละจากริมฝีปากแดงเรื่อเห่อร้อนด้วยพิษจุมพิตร้อนแรง หญิงสาวผละจากอ้อมแขนแข็งแรงทันทีที่เขาปล่อย ดวงตากลมโตกวาดมองรอบๆ กายอย่างตื่นตระหนกกลัวว่าจะมีใครมาพบเห็น

“อะไรกันสอนไปตั้งหลายครั้ง ทำไมยังจูบไม่เป็นสับปะรดอีกนะ”

“คนบ้า หน้าไม่อายใครเขาจะไปจูบเก่งเหมือนตัว” หญิงสาวแหวกลับคนตัวโตที่กอดอกมองตนด้วยสายตาร้อนแรงจนเธออดที่จะสั่นสะท้านไปทั้งตัวและหัวใจไม่ได้ แก้มสาวแดงจัดซึ่งมันสร้างความพอใจให้กับชายหนุ่มยิ่งนัก

“เอาเป็นว่าพรุ่งนี้คุณไม่ต้องมาทำงานในฐานะเลขาอีกต่อไป เพราะคุณพ้นสภาพการเป็นพนักงานของเราแล้ว” ไอศูรย์ตัดสินใจให้เสร็จสรรพ มุกรวีได้แต่อ้าปากค้างมองเขาอย่างไม่พอใจ

“ได้อย่างไร ฉันต้องทำงานนะคะไม่ได้เกิดมารวยล้นฟ้าอย่างคุณ ว้าย ปล่อยฉันนะ ปล่อยสิ คนบ้า ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ” หญิงสาวแหวคนตัวโตที่กักเธอไว้ในอ้อมแขนอีกครั้งอย่างไม่พอใจและหวั่นไหวมือเล็กๆ ทั้งทุบทั้งหยิกเขา แต่ชายหนุ่มก็ทานทนเสียจริงไม่สะทกสะท้านซ้ำยังกระชับอ้อมแขนมากขึ้นอีก

ไม่น่าหลงกลมาเป็นเพื่อนเขาเลยแต่ถึงไม่มาไอศูรย์ก็บังคับให้มาด้วยอยู่ดี ไอศูรย์บอกว่าอยากจะมาฟังเพลงเงียบๆ ที่ร้านอาหารสุดหรูแห่งนี้เพื่อผ่อนคลายหลังจากการทำงานอันแสนเหนื่อยล้ามาตลอดหลายเดือนหลังจากที่ทำการเปิดโรงแรมให้บริการกับนักท่องเที่ยว ตอนนี้โรงแรมของไอศูรย์ก็มีนักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติเข้าพักไม่ขาดสาย และโรงแรมของเขาก็ติดอันดับต้นๆ ของโรงแรมที่ดีที่สุดในเอเชียและของเมืองไทย

“ก็บอกแล้วไงว่าไม่ต้องทำแล้ว เพราะผู้หญิงของไอศูรย์ ไม่ต้องทำงานก็มีกินไปทั้งชาติ” เขายังพูดหน้าตาย

“ฉันก็บอกแล้วไงคะว่าไม่ต้องการเหมือนกัน ฉันมีปัญญาทำมาหากินเองได้โดยไม่ต้องพึ่งพาใคร”

“ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ เพียงแต่หากคุณมาเป็นผู้หญิงของผมแล้วหากอยากทำงานก็ยังทำงานได้ ทำงานให้ความสุขกับผมไงล่ะมุกรวี ผมเลือกให้คุณแล้วไม่ว่าอย่างไร คุณก็ไม่มีทางปฏิเสธ ผมรู้นะว่าคุณเองก็มีใจให้ผมเหมือนกัน”