บทที่ 9 บทที่ 9.

“หยุดพูดนะคนบ้า ไข่มุกไม่ได้ชอบอะไรทั้งนั้น” หญิงสาวทุบอกกว้างอย่างขัดเขินใบหน้าแดงก่ำนั้นยิ่งทำให้คนมองแทบอดใจไม่ไหว

“แน่ใจหรือ...ว่าไม่ชอบ”

“แน่ใจสิ” มุกรวีปฏิเสธหน้าแดงก่ำ และพยายามดิ้นรนออกจากอ้อมแขนอันตรายนี้

“ปล่อยค่ะ ขอเวลาแต่งตัวใหม่ก่อนได้ไหมคะ”

“ไม่เห็นต้องแต่งอะไรใหม่เลย ชุดนี้ก็สวยดี เซ็กซี่ออก” ชายหนุ่มล้อเธอยิ้มๆ รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นกว่าเมื่อครู่มากแต่หญิงสาวหน้าแดงก่ำมองเขาตาเขียวปัด

“แล้วว่าไง จะตกลงไหม..”

“ไข่มุก...” หญิงสาวมองหน้าเขาอย่างสับสนไม่ปฏิเสธว่ารู้สึกเป็นสุขและอบอุ่นปลอดภัยเมื่ออยู่ใกล้เขา แล้วเธอก็...

i

มุกรวีเดินไปเดินมาอยู่ในห้องน้ำกว้างของคอนโดหรูใจกลางเมืองของไอศูรย์อย่างปลงไม่ตก และคิดว่าตนเองคิดผิดหรือคิดถูกที่ตกลงยินยอมเป็นนางบำเรอของไอศูรย์ เธอบ้าไปแล้วแน่ๆ นี่หากอรลินกับเคียงภูรู้มีหวังโดนต่อว่าอย่างแน่นอนหรือไม่ก็อาจจะถูกหยิกจนเนื้อเขียวแน่ๆ

แต่เธอรักเขานี่นา เธอรักไอศูรย์.. มุกรวียอมรับกับตนเองอย่างไม่อาจจะปฏิเสธได้ เธอรักเขาตั้งแต่แรกพบในวันที่เจอเขาในห้องประชุมของบริษัทในวันนั้นหากแต่ไอศูรย์ก็ไม่มีทีท่าว่าสนใจเธอเลยสักนิดซึ่งมันก็ทำให้เธอรู้สึกผิดหวังแม้จะรู้ดีว่าเขาย่อมมีหญิงสาวให้เลือกที่ทั้งสวยกว่ารวยกว่าเธอมากมาย และมุกรวีไม่คิดเลยว่าเขาจะสนใจตนแต่สุดท้ายเขาก็ทำให้เธอมีตำแหน่งนี้ ผู้หญิงของไอศูรย์... และตอนนี้เธอก็ได้มาอยู่ในห้องนอนกว้างและตกแต่งอย่างงดงามหรูหราลงตัว พร้อมกับตำแหน่งที่ผู้หญิงหลายๆ คนใฝ่ฝันด้วยความเต็มใจ

เธอใจง่ายเกินไปหรือเปล่า ไม่วายที่มุกรวีจะขบคิดอย่างสับสนแต่อีกใจก็กระซิบบอกเธอว่า

ตอนนี้เธอเหมือนอยู่บนหลังเสือร้ายแล้ว และเสือตัวนี้ก็เป็นเสือหนุ่มที่เธอรักมิใช่หรือ เธอยังจะกลัวอะไรอีกเล่า เป็นไงเป็นกันสิ...

มุกรวีสูดหายใจลึกๆ เข้าปอดมือเรียวสั่นน้อยๆ ขณะเอื้อมไปเปิดประตูห้องน้ำ

“ไอนึกว่าไข่มุกจะนอนในห้องน้ำเสียอีก..” เสียงของชายหนุ่มซึ่งเธอคิดว่าเขาหลับไปแล้วเอ่ยขึ้นทำให้ร่างบางที่กำลังจะสวมชุดนอนผ้าฝ้ายตัวสวยถึงกับสะดุ้งจนเสื้อนอนตัวสวยหลุดมือ พร้อมๆ กับร่างงามซึ่งมีเพียงผ้าขนหนูสีขาวสะอาดห่อหุ้มปลิวหวือเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรง...

“อย่าค่ะไอ ไข่มุกจะใส่เสื้อปล่อยก่อนสิคะ”

“ใส่ทำไม ไข่มุกใส่ไอก็ถอด เสียเวลาเปล่าๆ”

ไอศูรย์ไม่ฟังเสียงทัดทานของคนตัวบางซึ่งหอมกรุ่นไปทั้งตัวซ้ำยังปัดมือน้อยที่ปิดป้องร่างนวลจากมือร้อนๆ ของเขาออกอย่างขัดใจ แล้วอุ้มร่างบางให้มาล้มลงบนเตียงกว้างด้วยกัน ร่างสูงคร่อมค้ำร่างแบบบางนั้นอย่างถือสิทธิ์ ใช่แล้ว ตอนนี้เขามีสิทธิ์ในตัวเธอเต็มที่เมื่อมุกรวียอมที่จะเป็นผู้หญิงของเขา ซึ่งไอศูรย์ไม่อยากเชื่อเลยว่าเธอจะยินยอมง่ายๆ แบบนี้ แต่ก็นั่นล่ะผู้หญิงก็คงเหมือนๆ กันหมดทุกคนและมุกรวีก็คงไม่แตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นๆ เธอก็คงอยากจะสุขสบายหรืออยากรวยทางลัดเหมือนคนอื่นๆ ก็ได้ ชายหนุ่มคิดอย่างไม่แยแส สนใจแค่ร่างงามหอมกรุ่นตรงหน้าเท่านั้นและเขาอยากครอบครองร่างงามนี้ใจจะขาดแล้ว

“มะ ไม่นะคะ เดี๋ยวก่อน อื้มมม...” เสียงห้ามปรามขาดหายไปแค่นั้นเพราะริมฝีปากร้อนผ่าวของชายหนุ่มประกบลงมาอย่างรวดเร็ว ไอศูรย์ไม่อาจจะทนกับความปรารถนาที่แล่นพล่านไปทั้งกายแกร่งได้อีกต่อไป เขารอเวลานี้มานานอย่างที่ไม่เคยรอผู้หญิงคนไหนมาก่อน

มือหนาปัดผ้าขนหนูเนื้อนุ่มออกจากร่างงามที่แดงปลั่งไปทั้งกาย มุกรวีมีผิวขาวจัดหากแต่นุ่มละมุนเปล่งปลั่งนวลเนียนหอมกรุ่นด้วยกลิ่นเนื้อกายสาวโดยไม่ต้องอาศัยน้ำหอมยี่ห้อดังเหมือนหญิงสาวที่เขาเคยควง และมันยังทำให้เขาหลงใหลกลิ่นหอมบริสุทธิ์นี้อย่างถอนตัวไม่ขึ้นและเฝ้าฝันถึงวันที่จะได้ทำมากกว่าดอมดมกายนาง ริมฝีปากร้ายกาจฉกชิมดูดื่มความหวานล้ำจากโพรงปากหวานละมุนอย่างเร่าร้อน หลอกล่อให้คนที่ด้อยประสบการณ์หลงเพริดไปกับเขาได้ไม่อยาก จมูกคมละไล่มาตามคางเรียวซุกไซร้ลงมาเรื่อยๆ จนถึงทรวงสาวอวบอิ่มซึ่งมีขนาดพอดีกับมือใหญ่ราวสวรรค์สร้างมาเพื่อเขา

“สวยเหลือเกินไข่มุกจ๋า..”

ไอศูรย์ครางกระเส่าชิดอกอวบ แล้วก้มลงครอบครองยอดทรวงสีหวานอย่างหิวกระหายราวคนร้างแรมน้ำมาเป็นปี เรียวลิ้นหนาลากไล้ไปตามผิวนุ่มอย่างหิวกระหายชายหนุ่มสำรวจไปถ้วนทั่วทุกตารางนิ้วบนร่างงามที่ส่ายพลิ้วอยู่ใต้ร่างของเขา ความหวานละมุนละไมที่ได้รับจากร่างบางขาวกระจ่างตรงหน้าทำให้ไอศูรย์ไม่อาจจะทานทนกับความปรารถนาที่เดือดพล่านซึ่งทำให้เขาปวดร้าวไปทั้งกายแกร่ง ขาแข็งแรงแยกเรียวขาเสลาออกจากกันกว้างแล้วเคลื่อนกายหนาเข้าแทรกกลาง ชายหนุ่มเล้าโลมร่างงามอย่างเร่าร้อน ทั้งมือและปากร้ายกาจแสวงหาความสุขจากร่างสาวสวยสดอย่างไม่ยอมจะยอมให้ความหวานใดๆ เล็ดลอดจากการสำรวจแสวงหานี้ได้ ก่อนจะค่อยๆ แทรกกายแกร่งเข้าสู่ร่างสาว

“อ๊ะ อะ...ไอ ไม่นะ ออกไป ไข่มุกเจ็บ ไอ...”

มุกรวีอุทานออกมาเสียงสั่นพร่า ความหวามไหวก่อนหน้านี้อันตรธานหายไปสิ้น เหลือเพียงความเจ็บแปลบเสมือนร่างจะฉีกขาดออกจากกัน มือน้อยทุบออกกว้างเปลือยเปล่าพร้อมกับกระถดร่างหนีอย่างตื่นตระหนก น้ำตาเม็ดโตซึมออกจากหางตางามอย่างไม่อาจจะหักห้ามได้