บทที่ 47 ทวงแค้น : 47

"เข้าใจแล้ว ขอบใจเจ้ามาก"

เฟิงซูเหยาค่อย ๆ สำรวจใบหน้าและเครื่องประดับตนเองเล็กน้อย ก่อนจะยืนขึ้นเต็มความสูงเพื่อเดินออกไปยังจุดนัดหมาย

"คุณหนูลืมเสื้อคลุมเจ้าค่ะ"

คืนนี้พระจันทร์เต็มดวงอากาศยามค่ำคืนคงเย็นยะเยือก อาถังนีบหยิบเสื้อคลุมสีขาวนวลมาห่มไหล่ให้คุณหนูนาง

"เจ้าเก็บเสื้อนี้ไว้เถิด คืนนี้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ