บทที่ 100 100

แก้วกุดั่นเช็ดน้ำตาที่ทะลักราวเขื่อนแตก ก่อนจะวิ่งออกจากห้องไป สวนกับวิชาที่ยืนเตร่รออยู่ เธอไม่หยุดทัก ไม่หยุดลา แต่ตั้งหน้าตั้งตาวิ่งเพื่อไม่ให้ใครทันได้เห็นน้ำตาแห่งความอ่อนแอ

วิชามองตามหลังอดีตติวเตอร์สาวแล้วถอนหายใจเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่อาจนับได้ พร้อมย้ำเตือนตัวเองในใจ

สิ่งที่เขาทำมันถูกต...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ