บทที่ 101 101

ห้าปีผ่านไป

“หนึ่ง สอง สาม เอาหรือยางง จาลืมตาแล้วน๊า” เสียงใสๆ ที่ฟังไม่ชัดเท่าไหร่เพราะคนพูดฟันหน้าข้างบนหายไปยกแถบ กำลังยืนหันหน้าเข้าหาลำต้นไม้ ยกแขนปิดตา นับเลขอย่างตั้งอกตั้งใจ ขณะที่ หญิงสาววัยใกล้สามสิบแอบหลังพุ่มดอกเข็ม ตะโกนตอบ

“เอาเลย”

เด็กหญิงผมสั้นแค่ต้นคอวิ่งตื๋อตามหา ชะโงกมองไปทางร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ