บทที่ 105 105

“งั้นเดี๋ยวพ่อพาไปนะลูก” เขาอุ้มลูกเดินลิ่ว แก้วกุดั่นตาค้าง รีบวิ่งตามไม่ลดละ

“นี่นาย จะเอาลูกฉันไปไม่ได้นะ”

เขาไม่สนใจว่าเธอจะต่อต้านยังไง กดเปิดลิฟต์ เธอก็รีบแทรกตัวเข้าไปด้วย ก่อนจะทุบต้นแขนหนั่นแน่นเต็มแรง

“นายทำอย่างนี้ได้ยังไง”

ชายหนุ่มเลิกคิ้วสูง “ผมเพิ่งได้เห็นหน้าลูก ใจคอคุณจะรีบพากลับ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ