บทที่ 106 106

“ย่าจ๋า”

“เอ๊ะ ! ” ชมจันทร์ก้มลงมองอย่างประหลาดใจ ใบหน้ากลมเล็กคล้ายคลึงกับชานัตสมัยยังเด็กราวกับเป็นฝาแฝดกัน “หนู...”

“หนูเป็นหลานย่าไงคะ”

“เฮ้ย ! ” วิชาอุทาน เด็กหญิงจึงหันไปยิ้มแป้นอวดฟันหลอ

“ปู่ยังดูหล่ออยู่เลย”

“บ๊ะ ปากหวานจริงๆ” ชายสูงวัยหน้าบาน ทรุดลงนั่งยองๆ มองหน้ากลมอย่างพินิจ “เป็นหล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ