บทที่ 38 ตอนที่ 38

“รอนน์คะ”

หล่อนเหลือบมองหน้าเจ้าของโครงร่างสูงใหญ่ที่นั่งอยู่ในตำแหน่งคนขับ ขณะรถแล่นเข้ามาใกล้น้ำตกจนได้ยินเสียงโครมครืนแว่วมา

“หืม... เรียกผัวทำไมจ๊ะ”

รอนน์หวานใส่

“ขอบคุณนะคะ... ที่รักดากับลูกชาย ขอบคุณที่ให้โอกาสดา”

“ผมต่างหากที่ต้องขอบคุณดากับลูกชายที่ไม่รังเกียจคนแก่บ้านๆ อย่างตารอนน์สุดห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ