บทที่ 4
“ดาเรน!”
ซาแมนธารู้สึกสิ้นหวังขณะมองดูฉากที่น่าสังเวชนี้
“ดูนายทำสิ!”
“คุณทำลายรถไปหลายคัน และทำให้ผู้คนบาดเจ็บมากมาย คุณจะทำอย่างไรต่อไป”
เธอรีบปลดเข็มขัดนิรภัยและเดินออกจากรถ
เธอคิดว่าดาร์เรนต้องโทษเหตุที่เกิดอุบัติเหตุเพราะจู่ๆ เขาก็กดที่ต้นขาของเธอและเหยียบคันเร่ง ทำให้รถพุ่งเข้าใส่ทางแยกบนถนน และทำให้รถดั๊มพ์เสียการควบคุม
เธอรีบไปดูสถานการณ์
คนเดินถนนเริ่มรวมตัวกันรอบๆ ที่เกิดเหตุ และคนขับบางคนก็ทิ้งรถไว้เพื่อประเมินสถานการณ์
ผู้หญิงสองสามคนตะโกนตามสัญชาตญาณขณะดูฉากที่น่าสยดสยองนี้
ดาร์เรนก็ลงจากรถเช่นกัน
มีเหยื่อหลายสิบราย บางคนนอนอยู่บนพื้นโดยไม่รู้ตัว ขณะที่บางคนส่งเสียงหอน แขนขาหักอยู่เต็มไปหมด
คนขับรถบรรทุกนอนกระดิกตัวอยู่ในแอ่งเลือด โชคดีที่เขายังหายใจอยู่
"ช่วยด้วย! Cici! Cici!"
ผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนอย่างแรงในทันใด ทุกคนต่างให้ความสนใจเธอ
ผู้หญิงที่สวยมากในชุดสีม่วงกำลังดิ้นรนเพื่อออกจาก Audi ที่กันกระสุนของเธอ ร่างกายของเธอเต็มไปด้วยเลือด
อย่างไรก็ตาม เธอไม่มีเวลาจัดการกับสถานการณ์นี้ เธอเอาแต่ตะโกนเรียกชื่อลูกสาวอันมีค่าของเธอไปทางเบาะหลังรถของเธอ ขณะที่รถเอสยูวีพุ่งชนท้ายรถจนทำให้ลูกสาวของเธอติดอยู่ใต้รถ
ดวงตาของหญิงสาวน้ำตาไหลพราก และเธอพยายามอย่างยิ่งที่จะย้ายรถเอสยูวีออกไป
เป้ง!
กล่องดำที่มีรหัสหมายเลข "9981" ตกลงมาจากที่นั่งและล้มลงกับพื้น
ผู้หญิงคนนั้นไม่มีเวลาดูแลกล่องและดันรถต่อไป
ซาแมนธารีบวิ่งเข้ามาแล้วพูดว่า "มาเถอะ ทุกคน มาช่วยผู้หญิงคนนี้ช่วยชีวิตเด็กกันเถอะ!"
ฝูงชนมาที่รถและพยายามยกรถ
ดาร์เรนต้องการช่วยผู้หญิงคนนั้นด้วย แต่ทันใดนั้นเขาก็สังเกตเห็นว่ามีเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ยืนอยู่ข้างหน้าเขา
ผู้หญิงคนนั้นน่ารัก เธอมีผมสั้นชายขอบยาว สร้อยคอพระเครื่อง และสวมชุดสีชมพู
อย่างไรก็ตาม เธอไม่มีอารมณ์ และดวงตาของเธอก็ว่างเปล่า เธอยังคงเดินเตร่อยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย
“เฮ้ สาวน้อย มาทำอะไรที่นี่” ดาเรนถาม
เขากังวลว่าเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ จะหลงทางในฝูงชนเพราะมีคนจำนวนมากเคลื่อนไหวไปมา เขาถามว่า “พ่อกับแม่ของคุณอยู่ที่ไหน”
เขาพยายามจะจับมือเธอ แต่จู่ๆ เขาก็เย็นยะเยือกลงมาที่กระดูกสันหลัง
สาวน้อยไม่ตอบเขา เธอได้แต่เฝ้ามองอยู่ห่างๆ อย่างไร้ความรู้สึก
"ออกไปจากทางของฉัน"
ผู้หญิงชุดแดงตะโกนอย่างโกรธจัดและวิ่งไปทางดาร์เรน ซึ่งยืนอยู่กลางถนน
“หยุดขวางทางถ้าแกไม่เข้าไปช่วย ถอยไป!”
เธอผลักดาร์เรนออกไปด้วยบั้นท้ายของเธอแล้วเดินผ่านร่างของเด็กหญิงตัวน้อย.....
ดาร์เรนตกตะลึงอย่างสมบูรณ์
“เธอผ่านร่างของคนอื่นมาได้อย่างไร เป็นไปได้อย่างไรที่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ยังคงยืนนิ่งโดยไม่ล้มลง เธอจะไม่ได้รับบาดเจ็บได้อย่างไร”
ผู้หญิงคนนั้นไม่รู้ว่าเขาพูดอะไร เธอเพียงแค่หันกลับมาและถ่มน้ำลายใส่เขา
ซาแมนธาหันกลับมาและเห็นเขา ใบหน้าสวยของเธอเต็มไปด้วยความโกรธและความผิดหวัง
ไอ้สารเลวนี้ไม่รู้หรือว่าความประมาทของเขาเป็นต้นเหตุของอุบัติเหตุทางรถยนต์
ทำไมเขาถึงยืนอยู่ที่นั่นและไม่ได้พยายามช่วยเลย? เขาเป็นคนไร้หัวใจจริงๆ ไร้ประโยชน์!
หย่า!
เธอจะหย่ากับเขาอย่างแน่นอน!”
เธอหมดความมั่นใจในตัวเขา เธอรู้สึกว่าเขาเป็นคนไร้ค่าโดยสิ้นเชิง
"ปัง--"
ในที่สุดฝูงชนก็ผลักรถออกไป เด็กสาวสลบไปและกำลังนอนอยู่ที่เบาะหลังของรถ
อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของเธอซีดราวกับกระดาษ และเธอก็เต็มไปด้วยเลือด มันเป็นภาพที่บีบหัวใจ
"อา - "
ดวงตาของดาร์เรนเบิกกว้าง
อายุเจ็ดหรือแปดขวบ?
ผมสั้นมีขอบ?
ล็อคสร้อยคอพระ?
ชุดสีชมพู?
เขามองดูหญิงสาวที่โดนฝูงชนจับตัวไป แล้วมองดูหญิงสาวที่เขาถืออยู่ในมือ ความหนาวเย็นไหลลงมาที่กระดูกสันหลังของเขาอีกครั้ง
พวกเขาเป็นคนเดียวกัน!
ทันใดนั้น เขารู้สึกว่าผู้หญิงที่เขาถืออยู่เริ่มจางหายไปและค่อยๆ กลายเป็น "เงา" ราวกับว่าเธอกำลังจะหายตัวไป
อีกคนรีบวิ่งเข้ามาหาเขา และเขาก็เดินผ่านเด็กหญิงตัวน้อยไปโดยไม่มีสิ่งกีดขวาง!
เขาตกใจอย่างสมบูรณ์
จากนั้นเขาก็เห็นเชือกที่มองไม่เห็นลาก "เงา" เข้าสู่ความมืด
"กรุณาอย่าไป!"
เขาสะดุ้งโดยไม่รู้ตัว เขาพยายามจับมือเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ไว้แน่นเพราะเขาไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาปล่อยมือ
เขารู้สึกว่าเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ จะตายถ้าเขาปล่อยมือและปล่อยให้เงาของเธอจางหายไป
“ฮืออออออออ!”
รถพยาบาลมาถึงพร้อมเสียงไซเรนยาว ทีมแพทย์รีบวิ่งไปด้านข้างของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ
แพทย์รีบตรวจตาของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ และตรวจสอบชีพจรของเธอ
อย่างไรก็ตาม หมอส่ายหัวอย่างผิดหวัง
แม่ของเด็กหญิงตัวเล็กทรุดตัวลงกับพื้นและน้ำตาไหลหลังจากเห็นสีหน้าของแพทย์
“ได้โปรดช่วยลูกสาวของฉันด้วย ฉันขอร้อง”
“ถ้าใครที่นี่สามารถช่วยลูกสาวของฉันได้ ฉัน แคโรไลน์ ซอง จะทำงานเพื่อเขาไปตลอดชีวิต..”
แคโรไลน์ แม่ของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ตะโกนด้วยความเศร้าโศกและสิ้นหวัง
ซาแมนธายังสะอื้นไห้ สาวน้อยผู้น่ารักราวกับดอกไม้ได้เสียชีวิตลงแล้ว มันบีบหัวใจจริงๆ
ผู้ชมรู้สึกเสียใจสำหรับเธอ พวกเขายังแปลกใจที่เห็น Caroline Song ที่มีชื่อเสียงยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา
Caroline Song เป็นผู้ก่อตั้ง Fifth Lake Corporation เธอเป็นผู้หญิงที่มีอำนาจมากที่สุดคนหนึ่งในมิดเดิลซี เธอมีมูลค่าสุทธิหมื่นล้านหยวน
ถ้าใครที่นี่สามารถช่วยแคโรไลน์ได้ในวันนี้ พวกเขาจะร่ำรวยไปตลอดชีวิต
น่าเสียดายที่อาการบาดเจ็บของ Cici รุนแรงมากจนแม้แต่แพทย์ก็ไม่สามารถช่วยชีวิตเธอได้
"รอสักครู่!"
ซาแมนธาได้ยินเสียงที่คุ้นเคยจากฝูงชนขณะที่เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์กำลังจะย้ายร่างของ Cici ออกไป
"ฉันช่วยเธอได้!"
ดาร์เรนลาก "เงา" ผ่านฝูงชน เตะกล่องดำออกไป แล้ววิ่งไปที่ด้านข้างของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เขาพยายามมองหา "ประตูแห่งพลัง" ของเธอซึ่งอยู่บนหลังของเธอแล้วกดเข้าไป
สภาพ: อวัยวะเสียหายอย่างรุนแรง ซี่โครงหักสามซี่ เลือดออกภายใน วิญญาณของเธอไม่อยู่กับร่างแล้ว...
สาเหตุ: อุบัติเหตุทางรถยนต์ร้ายแรง"
ดาร์เรนพยายามช่วยเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ด้วย Jade of Life and Dead ของเขา อย่างไรก็ตาม ข้อความหนึ่งปรากฏขึ้นในหัวของเขาอย่างกะทันหัน: พลังงานไม่เพียงพอ ไม่สามารถใช้ฟังก์ชันการรักษาได้ โปรดทำการฝังเข็มเก้าจุดแทน...
ดาร์เรนสังเกตเห็นว่ามีแสงสีขาวเหลืออยู่เพียงชิ้นเดียวในหยกแห่งชีวิตและความตาย
“การฝังเข็มเก้าแต้มนี้มันคืออะไรกัน?” ดาร์เรนตะโกนออกมาดัง ๆ ในใจของเขา เขาจะช่วยเธอได้อย่างไรในเมื่อเขาไม่รู้เรื่องยาเลย? แม้ว่าเขาจะเริ่มเรียนรู้ในตอนนี้ มันก็คงจะสายเกินไปแล้วที่วิญญาณจะกลับคืนสู่ร่างกายเมื่อถึงเวลาที่เขาเชี่ยวชาญ
“ฉันต้องช่วยเธอ! ฉันต้องฟื้นฟูจิตวิญญาณของเธอเข้าสู่ร่างกายของเธอ!”
ดาร์เรนคำรามในใจ
"วู้ว!
แสงสีขาวส่องเข้ามาในร่างของเด็กหญิงตัวน้อย
ใบหน้าของเด็กหญิงตัวเล็กกลับแดงก่ำ
“มาเถอะ สาวน้อย รีบกลับเข้าร่างของเจ้าเร็วเข้า”
เขาตะโกนอย่างกังวลใจขณะอุ้มเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ไว้ในมือ
วิญญาณของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ พยายามจะกลับคืนสู่ร่างของเธอ แต่หัวของเธอยังคงโผล่ออกมาและเธอก็ไม่สามารถอยู่ในร่างของเธอได้ไม่ว่าเธอจะพยายามมากแค่ไหนก็ตาม
เป้ง!
เขาตบหน้าผากของเธอด้วยหยกแห่งชีวิตและความตาย ในที่สุด วิญญาณของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ก็สามารถกลับเข้าสู่ร่างกายของเธอได้
เขาสัมผัสได้ถึงร่างกายที่สั่นเทาราวกับเธอกำลังฟื้นฟู
“ดาเรน เธอตีหัวเธอทำไม”
ซาแมนธารู้สึกตัวและคำรามอย่างโกรธจัด
“คุณไม่คิดว่าความยุ่งเหยิงที่คุณสร้างขึ้นนั้นใหญ่พอหรือ”
เธอพอแล้วสำหรับเขา
ถ้าดาร์เรนไม่เอามือแตะขาเธอแล้วฝ่าไฟแดง สาวน้อยแสนหวานคนนี้คงไม่ตาย
เธอเอื้อมมือออกไปและพยายามดึงเขาออกไป แต่เขาไม่ขยับเลย
“ทำอะไรน่ะหนุ่มน้อย เธอสูญเสียสัญญาณชีพไปแล้ว เธอไปแล้ว...”
“เขามาทำอะไรที่นี่ หมอบอกแล้วว่าสาวน้อยคนนี้ไปแล้ว เขาทำอะไรอยู่ เขาเป็นโรคจิตหรือแค่อยากอวด”
“ผู้ชายคนนี้แค่พยายามเรียกร้องความสนใจ เขายืนอยู่ข้างถนนและตอนนี้ไม่ได้ทำอะไรเลย”
“ไปเรียกร้องความสนใจท่ามกลางอุบัติเหตุทางรถยนต์ เขาเป็นอะไรไป?”
กลุ่มคนยืนอยู่ข้างหลังเขาและสาปแช่งเขา
แคโรไลน์เสียสติและพูดว่า "เอามือออกไป อย่าแตะต้องลูกสาวของฉัน..."
เธอตบหน้าดาร์เรน
“ปะ!” รอยฝ่ามือปรากฏขึ้นช้าๆ บนใบหน้าของเขาหลังจากเสียงที่คมชัด
"ไป - "
เขายังคงให้ความสนใจกับเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ แม้ว่าร่างกายของเขาจะสั่นเทาและใบหน้าของเขาเจ็บ
เขาใช้กำลังทั้งหมดกดลงบนศีรษะของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เพื่อป้องกันไม่ให้วิญญาณของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ออกจากร่างของเธอ
"อยู่ในร่างกายของคุณ!"
“แบม—”
ทันใดนั้น เขาสังเกตเห็นว่าแรงบนฝ่ามือของเขาเบาลง หน้าอกของเด็กหญิงตัวน้อยลุกขึ้น และเธอก็กระอักเลือดออกมาเต็มปาก...
“เร็วๆสิ ได้โปรด...”
ดาร์เรนตะโกนว่า "ได้โปรดช่วยเธอด้วย..."
ทุกคนที่อยู่รอบๆ ต่างตกตะลึง
พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ จะกลับมามีชีวิตอีกครั้งเนื่องจากเธอได้รับการประกาศจากแพทย์แล้วว่าเสียชีวิตแล้ว
หลังจากที่เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์หายจากอาการช็อกแล้ว พวกเขาก็รีบปฐมพยาบาลเด็กหญิงตัวน้อย โชคดีที่อาการของเธอเริ่มคงที่ เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ได้ติดต่อโรงพยาบาลทันทีเพื่อเตรียมการผ่าตัดฉุกเฉิน
แคโรไลน์ตกตะลึงและจากนั้นก็ร้องไห้ออกมาด้วยความปิติยินดี
เธอโค้งคำนับให้ดาร์เรนหลายครั้งและกระโดดขึ้นรถพยาบาลอย่างรวดเร็ว
“มันเป็นไปได้ยังไงกัน”
ซาแมนธาตกใจมาก เธอรู้สึกเหมือนกับว่าดาร์เรนเป็นคนแปลกหน้าสำหรับเธอ
