บทที่ 13 บทที่ 13

แสงอรุณรุ่งลอดผ่านม่านเข้ามาพอสลัวๆ แต่ก็มากพอที่จะปลุกให้ร่างสูงซึ่งนอนอยู่บนเตียงกว้างรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา อาการงัวเงียแทบจะไม่ได้เฉียดเข้ามากล้ำกราย เพราะความรู้สึกอย่าง อื่นแล่นพล่านเข้ามาแทนที่ทันทีที่กลิ่นหอมอ่อนๆ ซึ่งจมูกโด่งซุกไซ้แนบชิดอยู่ทั้งคืนห่างหายไป

แมทธิวค่อนข้างจะหงุดหงิดงุ่นง่านอยู...