บทที่ 5 บทที่ 5
ร่างบางถูกยัดใส่เบาะกลางรถโดยมีร่างสูงเบียดตามขึ้นมาติดๆ นั่นทำให้ชญาดาต้องรีบขยับตัวไปยังประตูอีกฝั่งอย่างรวดเร็ว เพื่อหวังว่าจะเปิดประตูด้านนั้นแล้วกระโจนหนี แต่ความไวของเธอยังน้อยกว่าเขาเช่นเคย เพราะทันทีที่ขยับ เอวเล็กก็ถูกรวบแล้วลากเข้ามาจนชิดกับร่างใหญ่ จากนั้นแขนแกร่งก็ล็อกเอวของเธอเอาไว้อย่างแน่นหนาจนชญาดาขยับไปไหนไม่ได้อีก
“ปล่อยฉันนะ ฉันจะลง!” สาวน้อยยังอาละวาดไม่เลิก
“หยุดอาละวาดเสียที ไม่อย่างนั้นจะจับโยนลงรถซะให้เสร็จสิ้นเรื่องสิ้นราว”
คำขู่เช่นนั้นแมทธิวไม่เคยแม้แต่จะคิดใช้กับผู้หญิงคนไหน ยกเว้นเด็กแสบที่แผลงฤทธิ์ไม่เลิกคนนี้ และก็ดูเหมือนว่ามันจะได้ผลเสียด้วย เพราะอาการดิ้นรนอวดดีของเธอชะงักไปทันที
“อะไรนะ!! คุณจะจับฉันโยนลงรถอย่างนั้นเหรอ...ไอ้คนป่าเถื่อน”
“ถ้าคิดว่าฉันแค่ขู่ก็ลองแผลงฤทธิ์อีกสักรอบสิแม่คุณ”
เรียวปากสีสวยเม้มเข้าหากันแน่นพลางเงยหน้าขึ้นมองคนขู่ด้วยความเจ็บใจ เมื่อเห็นว่าดวงตาสีเทอร์ควอยซ์นั้นฉายแววดุดันจริงจังทำให้สาวน้อยไม่กล้าที่จะเสี่ยง
“ก็ได้...ฉันยอมสงบศึกชั่วคราว แต่ฉันไม่ยอมถูกคุณกอดแบบนี้เด็ดขาด” ถึงจะยอมอ่อนข้อแต่ก็ใช่ว่าจะยอมถูกลวนลามนี่
“ถ้าฉันไม่กอดเธอก็ต้องออกฤทธิ์ออกเดชอีก นั่งนิ่งๆ ฉันเบื่อท่าทางอวดดีของเธอเต็มทนแล้ว”
“ก็ปล่อยฉันก่อนสิ”
“ไม่ปล่อย ถ้าขืนเธอยังดิ้นยุกยิกอยู่แบบนี้อีกล่ะก็ ฉันจะจับเธอมานั่งบนตักของฉันแทน เอาอย่างนั้นไหม”
คราวนี้คำขู่ของแมทธิวได้ผลชะงัดนัก ชญาดาถึงกับนั่งตัวแข็ง แค่ถูกเขานอนทับและนั่งกอดมันก็แย่พออยู่แล้ว ถ้าขืนต้องไปนั่งบนตักเขา เธอคงนอนไม่หลับไปตลอดชาติแน่
แมทธิวถอนหายใจออกมาเบาๆ กว่าจะทำให้แม่ตัวดียอมหุบ ปากได้ก็ต้องขู่แล้วขู่อีก กระนั้นก็ใช่ว่าเธอจะยอมนั่งนิ่งๆ เป็นตุ๊กตายัดนุ่น เพราะยามที่เขาเผลอคลายวงแขนคราวใด ชญาดาก็จะดิ้นทันที ทำให้เขาต้องรัดวงแขนที่โอบเอวเล็กๆ ของเธออยู่ให้แน่นหนาขึ้นกว่าเดิม
...นี่คงเป็นครั้งแรกกระมังที่มีผู้หญิงอยู่ในอ้อมกอดของเขาอย่างไม่เต็มใจ...
พ่อค้าความตายพยายามบอกตัวเองไม่ให้รู้สึกอะไรมากไปกว่าหงุดหงิดและรำคาญใจ แต่กลิ่นหอมอ่อนๆ บวกกับกลิ่นเหงื่อจางๆ และความนุ่มนิ่มของส่วนเว้าส่วนโค้งที่มือใหญ่ได้สัมผัส มันเร้าอารมณ์แปลกๆ จนจู่ๆ แก่นลำชายก็ขยายตัวพองโตดันตะเข็บซิปขึ้นมาดื้อๆ จะว่ามันเพิ่งคึกแข็งก็ไม่เชิงนัก เพราะมันเป็นแบบนี้ตั้งแต่นอนทับร่างเล็กๆ ของเด็กแสบตั้งแต่อยู่บนเครื่องบินแล้ว
รถลีมูซีนกับรถอีกคันแล่นตามกันจากสนามบินจนกระทั่งไปจอดยังอะพาร์ตเมนต์หรูแห่งหนึ่งในย่านชานเมืองกรุงมอสโก หลังจากคนขับจอดรถอย่างนุ่มนวล แดริลกับบอดี้การ์ดอีกคนซึ่งนั่งอยู่ตอนหลังของรถก็ก้าวลงก่อน แล้วขยับมาเปิดประตูฝั่งที่เจ้านายของพวกเขานั่งอยู่ จากนั้นก็ยืนรอให้เจ้านายกับสาวน้อยที่นั่งอยู่คู่กันก้าวลงมา
แมทธิวหันไปทางสาวน้อยที่ถูกเขาโอบเอวมาตลอดทาง จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าแขนซึ่งโอบเอวเล็กนั่นอยู่เกิดอาการเอื่อยเฉื่อยกว่าส่วนไหนๆ และมันไม่ยอมขยับออกจากเอวของเด็กแสบตามที่สมองสั่งการ พ่อค้าความตายจึงต้องปล่อยให้มันอยู่อย่างนั้นก่อน ขณะที่ปากขยับพูดกับเจ้าตัวเสียงห้วนๆ
“ถึงแล้ว...จะลงเองหรือจะให้อุ้มอีก”
“ไม่ต้อง ฉันลงเองได้” ชญาดาตอบเสียงห้วนเช่นกัน
“งั้นก็ลง”
“คุณก็ลงไปก่อนสิ ถ้าคุณไม่ลงฉันจะลงได้ยังไง อีกอย่างเอามือหื่นๆ ของคุณออกจากเอวของฉันได้แล้ว หรือว่ากอดฉันแล้วเกิดมีอารมณ์ขึ้นมา”
นั่นไง...ไอ้มือบ้าเอ๊ย เห็นไหมล่ะมัวแต่อ้อยสร้อยจนเสียเรื่อง ถ้าแม่เด็กแสบนั่นมองเป้ากางเกงของเขาตอนนี้จะต้องเห็นว่ามันเป็นลำยาวตุงตึงจนเป้ากางเกงคับไปหมด แบบนี้ถ้าไม่เรียกว่ามีอารมณ์จะเรียกว่าอะไรวะ แล้วเวลาที่มันผงาดเต็มตัว มันเล็กๆ เสียทีไหน ขืนปล่อยไว้อย่างนี้มีหวังเสียหน้าแน่ๆ ไหนจะพวกลูกน้องตาไวที่รอเป็นกระพวนอยู่ข้างล่างนั่นอีกล่ะ
พ่อค้าความตายรีบชักมือออกจากเอวของชญาดา แต่ยังไม่ได้ก้าวลงไปจากรถในทันที เขายกมือขึ้นส่งสัญญาณให้กับลูกน้อง และแดริลก็ก้มหน้าลงมาทันที
“เจ้านายต้องการอะไรครับ”
“ช่วยส่งเสื้อโค้ตให้ฉันทีแดริล”
“เจ้านายหนาวหรอครับ”
แดริลถามงงๆ เพราะจะว่าไปอากาศในมอสโกก็ไม่ได้จัดว่าหนาวจัดแต่อย่างใด ตรงกันข้ามมันกลับกำลังเย็นสบายด้วยซ้ำ
“อย่าถามมากได้ไหมแดริล ฉันสั่งอะไรก็ทำตามเถอะน่า...”
แมทธิวเอ็ดลูกน้องคู่ใจอย่างหงุดหงิด ทำให้แดริลต้องรีบส่งเสื้อโค้ตตัวใหญ่ของเจ้านายที่เขาถืออยู่ให้กับเจ้านายทันที
พ่อค้าความตายรับมา แล้วสวมทับพร้อมกับกลัดกระดุมสองเม็ดบริเวณเอวทันที เมื่อมั่นใจว่ามันปกปิดสิ่งที่ฟ้องอารมณ์ของตัวเองได้แล้วจึงก้าวลงจากรถและปั้นหน้าบึ้งตึง ทำให้ลูกน้องพากันก้มหน้างุด ต่างก็คิดว่าเขากำลังอารมณ์ไม่ดีเพราะทะเลาะกับสาวน้อยคู่กรณี แต่ใครเลยจะรู้ว่ามันมีอะไรบางอย่างที่แอบแฝงอยู่มากกว่านั้น
“ลงมาสิ”
ร่างสูงก้มลงไปสั่งเสียงดุอีกครั้งเมื่อสาวน้อยยังไม่ยอมก้าวลงมา ชญาดาจึงจำต้องขยับไปเบาะข้างๆ แล้วลงไปยืนใกล้ๆ เขาอย่างไม่มีทางเลือก
