บทที่ 8 บทที่ 8

ชญาดาตื่นขึ้นมาในตอนใกล้เที่ยงเพราะน้ำย่อยในท้องเริ่มเรียกร้องหาอาหาร สาวน้อยพบว่าอาการเจ็บที่ข้อเท้าของตัวเองหายเกือบจะเป็นปลิดทิ้งแล้ว

หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ร่างบางก็ออกจากห้องตรงไปยังห้องครัว เปิดตู้เย็นหยิบเอาน้ำผลไม้มาเทใส่แก้ว หยิบแซนด์วิชที่แม่บ้านทำไว้ให้ออกมาใส่จาน เดินถือทั้งสองอย่างออกไปวางที่โต๊ะกลมในห้องรับแขก ก่อนจะทรุดตัวนั่งลงบนอาร์มแชร์ แล้วเริ่มมือลงจัดการกับอาหารที่วางอยู่ตรงหน้าทันที

มือเล็กที่กำลังยกแก้วน้ำผลไม้ขึ้นดื่มชะงักเมื่อประตูห้องอีกห้องถูกเปิดออก จากนั้นไม่ถึงอึดใจร่างสูงก็เดินออกมา เขาใส่กางเกงนอนตัวเดียว เปลือยท่อนบน ผมยุ่งนิดๆ เหมือนคนที่เพิ่งตื่นใหม่ๆ สำหรับผู้หญิงอื่นนี่อาจจะดูเซ็กซี่เร้าใจ แต่สำหรับชญาดาไม่เด็ดขาด เธอไม่มีวันรู้สึกอย่างอื่นกับ ‘แมทธิว ไครซ์ตัน’ เพราะเขาคือผู้ชายที่เธอเกลียดขี้หน้าที่สุดในโลก สาวน้อยบอกตัวเองเช่นนั้น แต่กลับอดไม่ได้ที่จะแอบกลืนน้ำลายลงคอเหมือนกับเจออาหารน่ากิน เมื่อเห็นหุ่นเกือบเปลือยของเขา เธอต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ

ร่างสูงเดินตรงมายังโต๊ะที่เธอนั่งอยู่ จากนั้นก็ทิ้งสะโพกพิงกับขอบโต๊ะ ก่อนจะหยิบแซนด์วิชที่วางอยู่ในจานขึ้นใส่ปากตัวเองอย่างถือวิสาสะ

“หยาบคาย ไม่มีมารยาท” สาวน้อยตำหนิเขาเสียงเขียวทันที

“ที่ฉันมาแย่งกินแซนด์วิชของเธอนี่เหรอ?” คิ้วเข้มเลิกขึ้นสูง ตีหน้าตายคล้ายไม่เข้าใจความหมายของเธอ แต่ดวงตาสีเทอร์ควอยซ์กลับไหวระริกอย่างคนตั้งใจยั่ว

“ฉันหมายถึงเรื่องที่คุณกับคู่นอนของคุณทำเมื่อคืนต่างหาก ทำไมไม่รู้จักเกรงใจคนอื่นเสียบ้าง ถ้าจะเสียงดังขนาดนั้นทำไมไม่ไปเปิดโรงแรมที่มันเก็บเสียงทำกันล่ะ”

“ก็ฉันมีบ้านจะต้องไปเปลืองค่าโรงแรมทำไม”

“แต่ฉันนอนอยู่ห้องข้างๆ นะ คุณควรจะเกรงใจบ้างสิ”

“ที่จริงเธอน่าจะขอบคุณฉันมากกว่านะหนูน้อย ที่ฉันทำให้ได้รู้จักประสบการณ์เสียวซะบ้าง หุ่นอย่างเธอหน้าตาอย่างเธอคงไม่เคยแม้แต่จะเฉียดเรื่องอย่างว่า จริงไหม?”

ปากว่าให้อาย... ตากลับมองสำรวจอย่างเปิดเผยตั้งแต่ศีรษะ ระเรื่อยลงมาที่หน้าอกอวบกลมกลึงซึ่งดันเสื้อขึ้นมาจนเห็นเป็นรูปร่าง ต่ำลงไปยังสะโพกผาย และช่วงขาเรียวสวยที่ซ่อนอยู่ใต้กางเกงผ้าเดนิมราคาถูก ก่อนที่จะกวาดสายตากลับขึ้นไปช่วงบนอีกครั้ง คราวนี้หยุดจดจ้องอยู่บนใบหน้ารูปหัวใจซึ่งตอนนี้แดงก่ำไปหมด เพราะถูกเขายั่วจนเลือดขึ้นหน้า

“ผู้ชายปากจัด หยาบคายและร้ายกาจที่สุด อยากหาอะไรมาเลาะฟันให้หมดปากนัก” สาวน้อยโต้เขาฉุนๆ โมโหที่เขาพูดและมองเหมือนดูถูกแบบนั้น

“หึ...พอพูดถูกก็แกล้งทำเป็นโมโหกลบเกลื่อน ฉันเห็นนะว่าเมื่อกี้เธอแอบกลืนน้ำลายตอนที่ฉันเดินออกมา ก็ไม่แปลกหรอก เพราะหุ่นฉันมันน่ากินขนาดนั้น แต่อย่าถึงขนาดต้องไปช่วยตัวเองในห้องล่ะ ถ้ามีอารมณ์ก็บอกกันดีๆ เผื่อฉันอาจจะหลับหูหลับตาช่วยสงเคราะห์ขึ้นมาก็ได้” แมทธิวยังยั่วอย่างอารมณ์ดี และชญาดาก็ยั่วขึ้นเสียด้วย เธอเกลียดนัยน์ตาวิบวับและรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความมั่นใจในตัวเองของเขานัก แต่ที่เกลียดมากที่สุดก็คือปากจัดๆ ของเขานั่นล่ะ

“ไม่มีทาง ผู้ชายอย่างคุณน่ะเหรอไม่มีทางทำให้ฉันมีอารมณ์ได้หรอก”

“แน่ใจเหรอว่าผู้ชายอย่างฉัน ไม่สามารถทำให้เธอมีอารมณ์ได้” เขาโน้มหน้าลงมากระซิบถามใกล้แสนใกล้เพื่อหวังจะหว่านเสน่ห์ให้สาวน้อยหวั่นไหว

“แน่ซะยิ่งกว่าแน่” ชญาดาเชิดหน้าขึ้นอย่างท้าทาย

“งั้นพิสูจน์กันหน่อยเป็นไง”

จบคำแมทธิวก็เคลื่อนตัวอย่างรวดเร็ว สองมือกระชับเข้าที่สะโพกผาย แล้วจับร่างบางยกขึ้นมาวางบนโต๊ะภายในเวลาไม่กี่อึดใจ

“นี่คุณกำลังจะทำบ้าอะไร ปล่อยฉันนะ!”

“ก็พิสูจน์ไงว่าฉันจะทำให้เธอมีอารมณ์ได้หรือเปล่า”

จากนั้นสองมือแกร่งก็ละไปยังต้นขาขาว ผลักให้กางกว้างออก ก่อนที่ร่างใหญ่จะขยับเข้าไปแทรกอยู่ตรงกลาง เบียดความเป็นชายเข้าไปแนบกับอาณาบริเวณความเป็นหญิง แล้วส่ายสะโพกสอบเป็นวงกลม จงใจให้ความแข็งนูนของแก่นลำชายเสียดไสเข้าตรงแก่นกลางเนื้อนวลแบบเน้นๆ โดยที่สาวน้อยแทบไม่ได้ตั้งตัว

ความอ่อนหัดในเรื่องอารมณ์ดำฤษณาทำให้ชญาดารู้สึกซ่านสยิวและเกือบจะหลุดเสียงครางออกมาจึงรีบเม้มปากอิ่มเข้าหากันแน่น ยามที่ความแข็งขึงเสียดสีเกี่ยวสะกิดโดนเกสรสาวแสนอ่อนไหวคราใด ก็ยิ่งทำเอาร่างกายของเธอสั่นสะท้านร้อนฉ่า จนต้องขับหลั่งความเปียกชุ่มออกมาดับเพลิงคุโชนนั้น แต่แทนที่จะช่วย มันกลับยิ่งทำให้รู้สึกเหมือนถูกดึงดูดมากขึ้นกว่าเดิม จนเผลอแอ่นสะโพกตามด้วยความเสียวซ่าน เมื่อเป็นเช่นนั้นแมทธิวก็ยิ่งกดแรงถูไถหนักหน่วงมากขึ้นกว่าเดิม ทำให้ชญาดาต้องรีบร้องห้ามอย่างตกใจกับปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นระหว่างเขาและเธอ

“พะ...พอแล้ว...คนบ้ารังแกผู้หญิง…” เสียงหวานใสสั่นระริก ปากคอแดงก่ำไปหมด

“ก็ผู้หญิงอย่างเธอมันปากดีจนน่ารังแกนี่ เป็นไงยังยืนยันคำเดิมอยู่ไหมว่าผู้ชายอย่างฉันไม่สามารถทำให้เธอมีอารมณ์ได้ ฉันรู้นะว่าตอนนี้เธอกำลังมีอารมณ์และมีมากเสียด้วย”

“ไม่จริง!” ชญาดาปฏิเสธเสียงแข็งๆ

“กล้าให้ถอดพิสูจน์ไหมล่ะ ถ้าไม่เปียก ฉันจะยอมให้ตบหน้า ฟรีๆ”

“ไม่…ไม่...อย่ามาทำอะไรบ้าๆ กับฉันอีกนะ ถ้าคุณหื่นก็ไปเรียกใช้บริการผู้หญิงของคุณสิ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว”

“ผู้หญิงของผมไม่มีใครขายตัว”

จู่ๆ เขาก็เปลี่ยนคำแทนตัวขึ้นมาทำให้ชญาดาอดที่จะมองหน้าหล่อๆ ของเขาตรงๆ ไม่ได้