บทที่ 11 11

ทุกคนรับประทานอาหารพร้อมหน้าพร้อมตาในตอนเย็น นิรินแอบเหลือบมองคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับเธอ เขามีสีหน้าเรียบเฉยไม่ใคร่จะอยากคุยกับญาติคนอื่นๆ นัก จะว่าเขาถือตัวก็ใช่หรือจะว่าเขาไม่ถือตัวก็ใช่อีก เพราะต่างคนต่างมีชีวิตเป็นของตัวเอง ไม่ได้สนิทชิดเชื้อกันมากมายนอกจากรุ่นบิดาของเธอที่ค่อนข้างสนิทกันพอสมควร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ