บทที่ 65 อยากกินอีก

“พี่คริต!”

“ไหวไหม”

“อื้อ... ไหว...”

หล่อนตอบพลางจิกเล็บที่ท่อนแขนของเขา เพราะความเจ็บปวดจากตรงนั้นกำลังกระจายวาบไปสู่ส่วนต่างๆ ของร่างกาย เจ็บมากแต่รู้ว่าไม่ควรร้อง เจ็บทุกคราที่เขาขยับเขยื้อนไม่มีสิ่งใดจะลดทอนลงได้ เพราะเขายังคงเดินหน้า เชื่องช้าแต่ปวดร้าว

“อื้อ... พี่คริต...”

“จ๋า... ส...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ