บทที่ 142 ดีเอ็นเอ?ใครสนใจ?

เสียงคำรามของแฟรงก์ยังคงก้องกังวานอยู่ในห้องนั่งเล่นเล็กๆ ขณะที่ความเงียบเข้าครอบงำ เจดมองเขาด้วยความสนใจอยู่หน่อยๆ สังเกตเห็นเส้นเลือดที่ลำคอของเขาปูดโปนราวกับขดเชือก ใบหน้าของเขาแดงก่ำจนน่ากลัว แต่แววตาของเขากลับฉายแววบางอย่างที่เธอไม่ค่อยได้เห็นมาก่อน นั่นคือความเด็ดเดี่ยวแน่วแน่

“คุณ” แฟรงก์ชี้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ